RRC Cubs – RC Haarlem (22 – 17)

De eerste wedstrijd na de onderbreking met de feestdagen is altijd spannend. Heeft iedereen de rust goed verwerkt, zijn er kids met blessures, zijn er weer wat hersteld, dat zijn vragen die dan tot het moment van de officiële kick off leven. Behalve een paar afwezigen door blessures was iedereen gelukkig redelijk fris en fruitig aanwezig. Dus met voldoende spelers op het veld en langs de lijn (want het meerderheid eerste jaars Cubs team had door veld afkeuring geen wedstrijd) en werd er met positieve inborst begonnen. Na 5 minuten was de positieve sfeer langs de kant echter helaas al gewijzigd in een minder blije blik. Of de oliebollen nog dwars zaten of de kalkoen, geen idee, maar gelijk vanaf het begin binnen 5 minuten twee tries en een conversie tegen dat zou toch niet moeten kunnen. 

Het werd in ieder geval erg donker langs de kant, ook al omdat er vele supporters opeens hun bilpartij in het gezichtsveld van degene die achter of net voor het hekwerk stonden (of zaten) in de zichtlijn “duwden”. Een soort van haasje over om maar niets van het spel te missen. Want na deze misstappen in het begin werd het spannender, harder en beter aan de kant van RRC. Analoog aan het verstrijken van de speeltijd, liep de hartslag en bloeddruk op.

Want de wedstrijd begon feitelijk na deze wake up call te ontbranden. RRC kwam langzaam maar beter in het eigen spel.  Iedereen nam verdedigend de verantwoording en vele mooie tackles gezien. Ook Haarlem liet zich niet onbetuigd. En gaf de boodschap dat ze echt gekomen waren voor de overwinning. Een waardig tegenstander met ook een enthousiaste supporters schare. 

De RRC Cubs hadden echter ondanks de slechte start, hetzelfde idee. De rug werd gerecht, de wedstrijd mentaliteit verhoogd en de sportieve hardheid werd opgevoerd. Gevolg, een inhaal race die begon met inmiddels drie tries en een conversie tegen, wat resulteerde in het feit dat na het dubbele eind signaal, want de ref van de dag (wederom dank Ab) gaf bij het verlopen van de reguliere speeltijd een penalty tegen RRC omdat in de dying seconds de bal door RRC rustig werd uitgelopen in plaats van gekicked. Het vermoeden was wel dat dit opzettelijk werd gedaan door de ref die er als toetje na het toetje een Albert Hitchcock achtig eind van wilde maken. Voor de oudere aanwezige harde kern welhaast een recept voor hartfalen. Want het was slechts met 1 try verschil dat de overwinning door RRC met bloed, zweet en tranen over de streep werd getrokken. Niet meer doen Ab, want de 112 stond al voorgeprogrammeerd. 

Eind goed al goed en iedereen blij, maar eerlijk is eerlijk, er ging nog wel teveel fout. Vanaf het begin er staan is een Rotterdamse ziekte die, weliswaar minder en minder, maar toch bij tijd en wijle nog de kop opsteekt, de passing kan vanuit beweging beter en het houden van de positie wordt weleens vergeten. 

Maar daar zijn de trainingen weer voor. Helaas vandaag wederom een aantal spelers op het veld gezien die ik bij geen enkele training had gezien. Een slechte zaak. Dus komt allen naar de trainingen. Gun jezelf het maken van vlieguren. Leer en ontwikkel. Niet alleen goed voor jezelf maar ook voor je teamgenoten die dit wel doen. 

Volgende week uit naar Castricum. Een moeilijke tegenstander. Maar kansloos is niemand mits de juiste mentaliteit en wil om te winnen aanwezig is. Nog 6 nachtjes slapen, 2 trainingen en een groot aantal kilometers. 

Castricum here we come. 

Uw inmiddels gekalmeerde schrijvende rugby ouder(e)

Foto’s Danielle: RRC Cubs – RC Haarlem

RRC 1 sluit 2019 sterk af

Zwaarbevochten, zo kunnen we de overwinning van vandaag wel bestempelen. In een prachtige wedstrijd waarin beide teams maar heel weinig weggaven door uitstekend defensief werk. Castricum en Rotterdam waren meer dan aan elkaar gewaagd waardoor het 80 minuten lang zinderend spannend bleef. Gescoord werd er maar heel weinig. CAS kwam na een half uur spelen op een 5-0 voorsprong maar Rotterdam sloeg direct na de kick-off terug en kwam door een prachtige try op een 5-7 voorsprong, wat ook de ruststand was.

De 2e helft was zeker niet minder boeiend en het duurde tot een minuut of 7 voor tijd dat Rotterdam na vele gestrande pogingen eindelijk door de Castricumse defensie wist te breken en de bevrijdende 2e try scoorde. Hiermee was het verschil 9 (5-14) en leek de wedstrijd in de Rotterdamse tas.

CAS gooide er echter nog een alles of niets offensief uit maar Rotterdam wist met leeuwenmoed aanval na aanval van de Noord Hollanders te stoppen (wat een defence vandaag). Ondanks een penalty try tegen vlak voor de last play, werd het gelukkig niet nog spannender en was de toch wel verdiende overwinning in de laatste wedstrijd van 2019 een feit.

Eindstand CAS 2 – RRC 1: 12-14
(tries: Teun en Teun / Conversies: Collin 2 x)  

Foto’s René Ladenius

RRC Cubs – RC Tilburg Cubs (5 – 54)

Bij aankomst bij het renovatieplan, ook wel clubhuis van RRC, was de conclusie dat het heerlijk rugby weer was. Gelukkig beschikt RRC over een kunstgras veld, want anders had er alleen, na de overvloedige regen afgelopen week met waterpolocaps (leuk woord voor scrabble) gespeeld kunnen worden. Hier kwam trouwens na de wedstrijd vanuit RC Tilburg nog een opmerking over, dat men het prettig had gevonden om dat spelen op kunstgras te weten, want er waren links en rechts wat schaafwonden. Schijnbaar waren de gasten vandaag al een tijdje niet bij RRC geweest, want het kunstgrasveld ligt er toch al weer een tijdje.

De wedstrijd werd niet winnend op punten door RRC afgesloten. Op strijdlust vond ik van wel. Er werd bij vlagen erg goed verdedigd en stand gehouden. En ondanks (vandaag dan) het te grote kracht verschil werd er toch continue voor de try gegaan. Die instelling werd beloond en de eer met het drukken van deze ene try werd gered. 

De mannen hebben vandaag zeker geknokt tot en met de laatste minuut. Alleen dat al geeft een goed gevoel. Dat gevoel ook meenemen naar de komende wedstrijden. Immers, “quitters never win and winners never quit”. De momenten om te genieten waren er ondanks de uitslag wel degelijk. De rucks die verleden week helemaal ruk waren zagen er vandaag veel beter uit. Onder druk oplopen en een goede pass afleveren kan echter vele malen beter. Ik weet niet of wandelrugby bestaat maar dat zag ik vandaag wel. De lijn mag ook best oplopen, zelfs bij druk van je tegenstander, en niet alleen een bal naar achteren gooien om daarmee je teammaat in de problemen te helpen. Ik weet niet anders dan dat de man die de bal gooit daar meer verantwoordelijk voor is dan de ontvanger. Tenminste als de lijn dan ook mee oploopt. 

Ook helaas te veel knock on’s gezien. Het blijft daarom in de analyse een beetje halen en brengen. De ene week is de andere niet en telkens lijkt de aandacht te verslappen op/bij verschillende onderdelen. Waarom laten bepaalde spelers de tackles te makkelijk lopen is ook zo een mysterie waar je volgens mij als technische staff helemaal gek van kan worden. Dat laat onverlet dat er wel degelijk mooie tackles te zien waren. Echter, nu nog door iedereen. Want door de tegenstander te laten lopen doe je het goede werk van je teammaatje tekort. Hou je man en voel je daar ook verantwoordelijk voor. 

Ik word weleens verweten iets te kritisch te zijn. Pen in azijnzuur gedoopt en zo. Maar ik ben niet de Theo Koomen van de rugby. Voor de veel jongeren onder ons, dat was een radioreporter die met name wielren wedstrijden op geheel eigen wijze versloeg met een verslag wat weleens haaks op het echte wedstrijd verloop stond. Tenminste, dat waren de geruchten want er was verder niemand om dat ook te kunnen bewijzen. De wedstrijden worden door de mannen gespeeld en langs de lijn door velen gevolgd en op eigen wijze (met natuurlijk een heerlijk subjectief beeld over de performance van het eigen vlees en bloed), rustig bekeken. Kritisch zijn is wat mij betreft niet bedoeld om iemand af te branden maar om er het voordeel mee te doen. Vandaar ook dat ik nooit namen noem. Niet bij goede maar ook niet bij minder optreden. Ik hoop hiermee duidelijk te maken dat er niets anders achtersteekt dan om iedereen voor zichzelf te laten nadenken wat beter kan. En wie de schoen past etc. Niets meer of minder. En dat ik niet zoals Theo alleen het wedstrijd beeld tot mij neem en dan rete positief kan gaan schrijven. 

Na deze stichtelijke woorden nu weer heerlijk genieten van de rest van het weekend. 

Dinsdag en donderdag weer lekker maar vooral ook serieus trainen. Komt allen want we kunnen nog mooie stappen maken en ik mis er te vaak te veel spelers. Resultaat komt door veel te oefenen en te trainen. Als er in ieder geval zo gerugbyed gaat worden als weleens gepraat wordt door een aantal spelers dan kunnen we op voor het kampioenschap. Dus vooral minder praten en meer trainen. Dat praten doen we dan langs de kant wel, en dat gaat zeker met overgave. Maar rugbyen kunnen wij als praters geen van allen. We denken dat echter van wel 😉 

Uw pratende, schrijvende en kritisch blijvende rugby ouder (e)

Fam Maillard-Cooijman: RRC Cubs – RC Tilburg Cubs

Net niet voor RRC 1

In een spannende, boeiende wedstrijd vooraf gegaan door een indrukwekkende minuut stilte ter nagedachtenis aan Frans van de Heiden lukte het onze first VX net niet om de wedstrijd tegen AAC over de streep te trekken. Rotterdam met naar alle waarschijnlijkheid het jongste team ooit, verzaakte op beslissende momenten toe te slaan tegen de eveneens sterk spelende Amsterdamse opponent. Het bleef heel lang spannend en de wedstrijd ging 70 minuten gelijk op maar AAC was net iets sterker in de laatste fase waardoor Rotterdam na 80 minuten met lege handen stond.

Door deze nederlaag is plaatsing voor de Cup poule helaas verkeken en zal er moeten worden gestreden om de bovenste plaats in de Plate poule na de winterstop. Rest over twee weken in en tegen Castricum de laatste wedstrijd van 2019 en dan met frisse moed en hopelijk met weer wat spelers terug van blessures er weer tegenaan in 2020.

Eindstand RRC 1 – AAC 1: 10-18
(tries: Teun en Collin)

Foto’s René Ladenius

BSN Cubs vs RRC Cubs (12 – 69)

Het voelt toch altijd wat vreemd om naar een school complex te gaan, waar The British School in The Netherlands (BSN) haar thuis wedstrijden speelt. Allemaal keurig en netjes, daar niet van, maar iemand die een bak koffie kan inschenken was er helaas niet. En op een zaterdag morgen is dat toch wel meer noodzaak dan wenselijk. Want langs de kant is ook energie nodig. Zonder dit zwarte goud is het wat tammer zo lijkt het. Dus beetje slaperig en met de ogen nog half dicht naar de wedstrijd gekeken. 

Wat verder vandaag zo voor de wedstrijd ook opviel, was de grote opkomst van het meer charmante gedeelte van de harde kern van supporters. Er lijkt een soort van onuitgesproken regel te zijn, dat als de hoeveelheid te rijden kilometers beneden een bepaalde hoeveelheid is, dat dan de rugby moeders de mogelijkheid pakken om hun kroost te zien spelen. Voor de wel aanwezigen oudere jongere langs de kant, een bonus. Want gezellig was het zeker.

Over de wedstrijd kunnen we eigenlijk kort zijn, heel veel tries voor RRC Cubs en slechts twee tegen, en die kwamen echt alleen maar door vervaging van concentratie en dus onoplettendheid. 

BSN speelde sportief en keurig, maar RRC was gewoon veel sterker vandaag. Het enige wat opviel is dat BSN de wedstrijd met de rucks overduidelijk won. Tsjonge wat had RRC met dat onderdeel moeite vandaag. Gevolg, er werd door de hele wedstrijd heen geen ruck gewonnen en met een andere tegenstander dan die van vandaag, is dat gewoon killing. Dat moet veel sneller, veel harder en heel veel beter. Een bord vers gekookte spaghetti had vandaag meer weerstand gegeven. Dat kan niet. Gelukkig twee trainingen om dat weer even de aandacht te geven. Want ze kunnen het wel. 

Dat laat onverlet dat het verder een vermakelijke en voor RRC makkelijke wedstrijd was. Best wel wat mooie acties gezien. Off loads en overspelen in de tackle waren daar wat voorbeelden van. 

Dus met opgewekt gemoed weer huiswaarts. Op naar de trainingen (en komt allen) want volgende week zal de wedstrijd naar verwachting veel zwaarder zijn. Dan zal iedereen echt bij de les moeten zijn. 

Uw inmiddels met cafeïne volgestopte schrijvende rugby ouder(e)