Na de wedstrijd van verleden week lag er een aardige puzzel klaar voor de technische staf. Daardoor was het meerderheid eerste jaar Cubs team op diverse posities aangepast. Bij het zien van de tegenstander van vandaag was al tijdens de warming up duidelijk dat het fysiek niet gewonnen kon worden. Hoop werd gevestigd op de aanwezige snelheid in het team. Helaas kwam dat er vandaag niet uit. Deze kracht kon niet worden gebruikt wat jammer was want RRC kon daardoor ook niet uitbreken.

Deze niet gewonnen wedstrijd moet dan maar gezien worden als ervaring opdoen. Experiment met positie wisselingen pakte gewoon niet goed uit. Te weinig ondersteuning in de rucks en te langzaam in de lijn met teveel knocks on tegen. Wellicht was dit ook het gevolg van onwennigheid door de positie wijzigingen.

Gaf iedereen in het team zich dan zo maar gewonnen? Nee zeker niet. Maar de vijf of zes die er wel tot de laatste minuut voor gingen konden te weinig uithalen. Daarvoor was Bekaro ook fysiek te sterk. De enige dame in het team vocht wederom met gevaar voor eigen ledematen als een tijgerin. En zo liepen er nog een aantal RRC mannetjes bij. Maar als er in de eerste fase in balbezit bij de tegenstander al teveel een stap naar achteren of zelfs opzij (!) doen en Bekaro daarna netjes de lijn uitspeelt dan staat er continue een overtal.

In de eerste en de laatste minuten van de wedstrijd kwam het sportieve gif wel wat naar boven. Daarin werd ook duidelijk dat als iedereen niet opgeeft er wat te halen kan zijn. Zijn er een aantal niet bij en/of geven het tijdens de wedstrijd op dan gaan we met dit RRC Cubs2 team in deze hogere poule indeling een moeizame periode tegemoet. Wat bijzonder jammer zou zijn voor de goedwillende. Die werken naar kunnen maar kunnen het niet alleen.

Het devies derhalve, werk voor je maatje in het veld. Geef niet op. Nooit. Beter staand sterven dan knielend leven. Op de trainingen zie ik mooiere dingen dan in de wedstrijden en die zijn toch echt bedoeld om het dan te laten zien. Gezelligheid is leuk maar nog leuker met wat resultaat. Al is het die ene tegen try. Rugby is per definitie een team maar ook ervaringssport en dat er in dit team een aantal lopen met minder ervaring hoeft geen probleem te zijn mits de werklust gecombineerd met sportieve gif en het houden van positie (met spiegeling zoals de tegenstander staat) minimaal aanwezig is/zijn.

Op voorhand waren Bekaro en HRC in de poule ingeschat als de zwaarste klussen. Dat is gebleken, maar nu ook achter ons. Dus wederom met positieve houding naar de komende trainingen (die door een aantal van dit team helaas minder worden bezocht terwijl het draaien van uren zo belangrijk is) en op naar de volgende clash.

Wel dank aan het kunstgrasveld dat de wedstrijd überhaupt gespeeld kon worden en ook veel dank aan de verder goed leidende ref. Zonder deze twee feiten zou het of op delen van het grasveld waterpolo zijn geworden of ontaard zijn. De enige wat onbedoelde en onbesuisde actie werd door de ref van de dag gelijk goed afgehandeld en dat is zeker een compliment waard. Ook dat de RRC Cubs spelers onderling elkaar in de toon hielden en elkaar wel kritisch benaderden maar niet afvielen. Dat was op zich al een overwinning.

Rugby ouder(e)

RRC Cubs 1 boekte een prima overwinning (5-39) in en tegen Hilversum en staan nu fier bovenaan de ranglijst.
Foto’s Danielle: RC Hilversum – RRC Cubs1