Vandaag werd er uit gespeeld in Dordrecht met onze meerderheid eerste jaars RRC Cubs mannen en 1 vrouw.
Scribent dezes kan niets anders zeggen dan dat de immer vrolijke stemming in deze groep kids niet verandert ondanks de stand op de ranglijst in de tweede helft van deze (achteraf bezien) te hoge indeling door Rugby Nederland.
Men stelt zich als RRC U14 team tot doel om hoe dan ook voor die ene try te gaan en om te blijven knokken tot de laatste seconde van de wedstrijd. Bij vlagen hartverwarmend om te zien. Elke scrum werd gewonnen, rucks waren ook sterk.
En, vandaag werd die ene try door hard werken ook gedrukt. Mede door deze euforie geen idee wat de eindstand van de wedstrijd was. Er is niet gewonnen, dat weer wel, maar dat is een voetnoot in het totaal.
Want bij de voorwaartsen lopen gewoon tweebenige destructie machines. Die bleven werken. Er is ook sluwheid in de lijn. Maar gebrek aan wedstrijd ervaring, het teveel laten rippen van een bal, (twee handen vasthouden wordt niet voor niets tot treurens toe getraind) en meer druk durven zetten met daaraan gekoppeld verdedigend tackelen bij aanvallende loopacties van de tegenstander, (die verder terecht hebben gewonnen), is bij een te groot aantal in dit team nog wat beter te ontwikkelen. Dan wordt het gewicht van het team over te weinig dragende schouders verdeeld.
Wat verder noemenswaardig was, was de uitmuntend leidende ref van de dag, die ook in het verleden regelmatig bij RRC in de rondte liep. Helemaal goed met een go pro om, wat natuurlijk voor de video ref was die, naar werd aangenomen, vanaf hogere bestuurlijke sferen het strijdtoneel op afstand volgde.
Gewoon lekker doorgaan, trainingen blijven bezoeken en met nog twee wedstrijden te gaan in dit deel van de competitie cyclus, vooral blijven werken aan de eigen rugby ontwikkeling. Enne, vooral de sfeer onder en met elkaar goed blijven houden. Dan komen de nieuwe mooie momenten gewoon welhaast vanzelf.
Rugby ouder(e)