Eindelijk was het zover: de 1e thuiswedstrijd voor het 2e team van de Rotterdamse Cubs. De eerste uitwedstrijd werd reeds gespeeld in Utrecht. Hier lieten de overwegend 1e jaars Cubs zien goed als team aan te kunnen vallen, maar verdedigend nog even moesten wennen aan een groter veld.
De week voor de wedstrijd werd er dus op de trainingen geoefend op het oplopen en verdedigen.
Het leek er in het begin even op dat het niet helemaal was overgekomen want DIOK 2 lag na een paar minuten al met de bal over onze tryline. De Rotterdamse mannen bleven echter positief en het ingezette tegenoffensief zorgde al snel voor een gelijke score. De verdediging herpakte zich aan Rotterdamse zijde met Hugo en Frederick (soms te ver volgens de scheidsrechter) vooroplopend.
Rotterdam werd gaandeweg in de eerste helft steeds sterker en zette, dankzij hard werken van de voorwaartsen, steeds meer de rucks van de tegenstanders terug. Waar de scrum onder druk begon
werden de scrums later zeer duidelijk gewonnen, zelfs waar de tegenstander de bal in gooiden.
In het stralende nazomer zonnetje konden de backs soms sprankelend spel laten zien aan de toekijkende rugby ouders. Dankzij mooie runs van zowel de voorwaartsen en de backs wist RRC nog 2 keer te scoren. Toen aan het einde van de wedstrijd het weer omsloeg van zoning naar onstuiming leek ook even de wedstrijd te kantelen. De naam DIOK (Doorzetten Is Onze Kracht) bleek niet uit het niets te komen en in het slechte weer bracht DIOK de score terug tot slechts 1 score tussen RRC en DIOK.
Gelukkig herpakte Rotterdam zich en terwijl Rotterdam zich in de 22 van DIOK bevond werd de wedstrijd winnen afgesloten met 19-12.
Na het eindsignaal konden we terugkijken op een leuke wedstrijd tegen een sportieve tegenstander en een duidelijk en positief fluitende ref. De Cubs hebben laten zien dat ze goed samen kunnen werken en ook tijdens de wedstrijd kunnen leren. Enige nadelige puntje van de wedstrijd is dat tijdens de warming up Owen nog teveel last bleek te hebben van, wat later bleek, een kneuzing en zijn eerste wedstrijd nog even moet wachten. Sterkte Owen!
Een tevreden trainer.
