Bij aankomst bij het renovatieplan, ook wel clubhuis van RRC, was de conclusie dat het heerlijk rugby weer was. Gelukkig beschikt RRC over een kunstgras veld, want anders had er alleen, na de overvloedige regen afgelopen week met waterpolocaps (leuk woord voor scrabble) gespeeld kunnen worden. Hier kwam trouwens na de wedstrijd vanuit RC Tilburg nog een opmerking over, dat men het prettig had gevonden om dat spelen op kunstgras te weten, want er waren links en rechts wat schaafwonden. Schijnbaar waren de gasten vandaag al een tijdje niet bij RRC geweest, want het kunstgrasveld ligt er toch al weer een tijdje.
De wedstrijd werd niet winnend op punten door RRC afgesloten. Op strijdlust vond ik van wel. Er werd bij vlagen erg goed verdedigd en stand gehouden. En ondanks (vandaag dan) het te grote kracht verschil werd er toch continue voor de try gegaan. Die instelling werd beloond en de eer met het drukken van deze ene try werd gered.
De mannen hebben vandaag zeker geknokt tot en met de laatste minuut. Alleen dat al geeft een goed gevoel. Dat gevoel ook meenemen naar de komende wedstrijden. Immers, “quitters never win and winners never quit”. De momenten om te genieten waren er ondanks de uitslag wel degelijk. De rucks die verleden week helemaal ruk waren zagen er vandaag veel beter uit. Onder druk oplopen en een goede pass afleveren kan echter vele malen beter. Ik weet niet of wandelrugby bestaat maar dat zag ik vandaag wel. De lijn mag ook best oplopen, zelfs bij druk van je tegenstander, en niet alleen een bal naar achteren gooien om daarmee je teammaat in de problemen te helpen. Ik weet niet anders dan dat de man die de bal gooit daar meer verantwoordelijk voor is dan de ontvanger. Tenminste als de lijn dan ook mee oploopt.
Ook helaas te veel knock on’s gezien. Het blijft daarom in de analyse een beetje halen en brengen. De ene week is de andere niet en telkens lijkt de aandacht te verslappen op/bij verschillende onderdelen. Waarom laten bepaalde spelers de tackles te makkelijk lopen is ook zo een mysterie waar je volgens mij als technische staff helemaal gek van kan worden. Dat laat onverlet dat er wel degelijk mooie tackles te zien waren. Echter, nu nog door iedereen. Want door de tegenstander te laten lopen doe je het goede werk van je teammaatje tekort. Hou je man en voel je daar ook verantwoordelijk voor.
Ik word weleens verweten iets te kritisch te zijn. Pen in azijnzuur gedoopt en zo. Maar ik ben niet de Theo Koomen van de rugby. Voor de veel jongeren onder ons, dat was een radioreporter die met name wielren wedstrijden op geheel eigen wijze versloeg met een verslag wat weleens haaks op het echte wedstrijd verloop stond. Tenminste, dat waren de geruchten want er was verder niemand om dat ook te kunnen bewijzen. De wedstrijden worden door de mannen gespeeld en langs de lijn door velen gevolgd en op eigen wijze (met natuurlijk een heerlijk subjectief beeld over de performance van het eigen vlees en bloed), rustig bekeken. Kritisch zijn is wat mij betreft niet bedoeld om iemand af te branden maar om er het voordeel mee te doen. Vandaar ook dat ik nooit namen noem. Niet bij goede maar ook niet bij minder optreden. Ik hoop hiermee duidelijk te maken dat er niets anders achtersteekt dan om iedereen voor zichzelf te laten nadenken wat beter kan. En wie de schoen past etc. Niets meer of minder. En dat ik niet zoals Theo alleen het wedstrijd beeld tot mij neem en dan rete positief kan gaan schrijven.
Na deze stichtelijke woorden nu weer heerlijk genieten van de rest van het weekend.
Dinsdag en donderdag weer lekker maar vooral ook serieus trainen. Komt allen want we kunnen nog mooie stappen maken en ik mis er te vaak te veel spelers. Resultaat komt door veel te oefenen en te trainen. Als er in ieder geval zo gerugbyed gaat worden als weleens gepraat wordt door een aantal spelers dan kunnen we op voor het kampioenschap. Dus vooral minder praten en meer trainen. Dat praten doen we dan langs de kant wel, en dat gaat zeker met overgave. Maar rugbyen kunnen wij als praters geen van allen. We denken dat echter van wel 😉
Uw pratende, schrijvende en kritisch blijvende rugby ouder (e)
Fam Maillard-Cooijman: RRC Cubs – RC Tilburg Cubs