De eerste zondag na de winterstop is er een om heel snel te vergeten. Alle senioren teams kwamen vandaag in actie maar louter nederlagen waren ons deel. Onze dames hielden de eer nog enigszins hoog met een nipte nederlaag in Utrecht bij de studenten van RUS. RRC 1, 2 en 3 daarentegen kregen flinke nederlagen te verwerken.
RRC 1 speelde als enige een thuiswedstrijd en het was moeilijk te geloven dat dit bijna hetzelfde team was dat vlak voor de winterstop een prachtige overwinning in en tegen Castricum wist te boeken want vandaag was het machteloos en ongeïnspireerd tegen RC Delft. Rotterdam wist welgeteld 2 x in de buurt van de vijandelijke trylijn te komen en dat waren de Rotterdamse wapenfeiten wel zo’n beetje. Dan maak je natuurlijk nergens aanspraak op en was er op de Delftse overwinning niets af te dingen.
De winterstop is inmiddels begonnen, een aantal teams trainen nog door maar de wedstrijden zullen in januari weer van start gaan. De feestdagen komen eraan en zo ook de nieuwjaarsreceptie. Dit jaar zullen we de nieuwjaarsreceptie combineren met de Algemene Ledenvergadering. Aanstaand weekend zal per mail de agenda hiervoor verstuurd worden. Na de ALV proosten we op een nieuw jaar en reiken we zoals altijd de Paula Otte Bokaal uit aan de vrijwilliger van het jaar.Via deze weg willen wij jullie van harte uitnodigen om hierbij aanwezig te zijn.
Op de zondagmorgen van 1 december was het weer zo ver, na drie weken rust mochten de Rotterdames eindelijk weer het veld op. We hebben heel Nederland door gesjeesd om vervolgens een harde wedstrijd te spelen tegen Rugbyteam Greate Tryn uit Leeuwarden. Met achttien spelers en een groep van supporters en geblesseerden vertrokken we van de club. Na twee uur in de auto te hebben gezeten kwamen we aan in Leeuwarden, waar we warm verwelkomd werden in hun gezellige clubhuis.
Om twee uur werd het echter een stuk serieuzer. Na het startsignaal stonden er twee teams tegenover elkaar die allebei vreedzaam op de winst uit waren. De grote Friese dames van Greate tryn speelden een felle pot, waar wij misschien toch niet helemaal op voorbereid waren. In de eerste tien minuten kregen we twee tries tegen plus conversies, die ons niet zo lekker op de maag vielen. Vervolgens herpakte we ons weer en speelden voor een lange tijd aanvallend op hun helft, met ten slotte een mooie pick-and-go actie, die de tegenstander niet had aan zien komen. Jammer genoeg kregen we de bal op slechts twee meter na niet over de tryline. De eerste helft eindigde helaas met een try tegen, 19-0.
De tweede helft was misschien nog wel zwaarder dan de eerste. Veel felle hand-offs, snoei harde tackles en krachtige mauls. Wel stonden we meer dan de helft van de tweede 40 minuten op hun helft en waren er een aantal breaks van onder andere Queeny en Chitra. Toch verloren we een aantal keer onnodig de bal, onder andere in de rucks, waardoor we uiteindelijk nog drie tries tegen kregen. We hadden de hoop echter nog niet opgegeven. In de 67ste minuut werd er toch nog een try gedrukt door onze heldin Roisin, die op volle snelheid een gat in het midden van het veld wist te vinden. En blij dat we waren…
De laatste tien minuten dook de vermoeidheid bij iedereen toch echt op en ging en er een aantal spelers geblesseerd van het veld af. De wedstrijd werd afgesloten met een super sterke moll die na een wederom mooie pick-and-go fase van ons de tryline over werd gepushed, maar op een magische wijze toch tegen werd gehouden door de dames van Greate Tryn. De wedstrijd eindigde met een score van 38-5.
Na de wedstrijd hebben we met warme erwtensoep en gezellige muziek de dag afgesloten en zijn we, helaas zonder winst, teruggereden naar het vertrouwde Rotterdam. Half 11 ‘s ochtends vertrokken we van de club, 7 uur waren we weer thuis. Het was een lange, vermoeiende, maar altijd weer gezellige dag.
Zwaarbevochten, zo kunnen we de overwinning van vandaag wel bestempelen. In een prachtige wedstrijd waarin beide teams maar heel weinig weggaven door uitstekend defensief werk. Castricum en Rotterdam waren meer dan aan elkaar gewaagd waardoor het 80 minuten lang zinderend spannend bleef. Gescoord werd er maar heel weinig. CAS kwam na een half uur spelen op een 5-0 voorsprong maar Rotterdam sloeg direct na de kick-off terug en kwam door een prachtige try op een 5-7 voorsprong, wat ook de ruststand was.
De 2e helft was zeker niet minder boeiend en het duurde tot een minuut of 7 voor tijd dat Rotterdam na vele gestrande pogingen eindelijk door de Castricumse defensie wist te breken en de bevrijdende 2e try scoorde. Hiermee was het verschil 9 (5-14) en leek de wedstrijd in de Rotterdamse tas.
CAS gooide er echter nog een alles of niets offensief uit maar Rotterdam wist met leeuwenmoed aanval na aanval van de Noord Hollanders te stoppen (wat een defence vandaag). Ondanks een penalty try tegen vlak voor de last play, werd het gelukkig niet nog spannender en was de toch wel verdiende overwinning in de laatste wedstrijd van 2019 een feit.
Eindstand CAS 2 – RRC 1: 12-14 (tries: Teun en Teun / Conversies: Collin 2 x)
Bij gebrek aan actiefoto’s uit Breda werd uw web beheerder deze keer verrast met deze prachtige beeltenis van een hond met rugbybal langs en aan de lijn.
Na de overvloedige regen afgelopen week (opnieuw) was de aanvang van de wedstrijd in Breda deze zaterdag om 11.00u. En als je dan in de geestelijke en lichamelijke voorbereiding de dag ervoor even naar de reistijd kijkt, ben je op een droge zaterdag ochtend opeens te vroeg. Niet getreurd, het clubhuis van BRC was open en warm (dat schijnt echt te kunnen) met allerlei hapjes waar ook gelijk gretig gebruik van werd gemaakt. Brabantse gastvrijheid in optima forma.
De spanning voor de wedstrijd werd door een verder niet bij naam te noemen rugby moeder ernstig opgevoerd, want deze kwam er bij binnenkomst achter, na een vraag van de technische staff hieromtrent, dat zij de tas met de wedstrijdshirts had vergeten. Gelukkig kon zij, zoals natuurlijk alle vrouwen, na kort telefonisch contact, terugvallen op een man, in deze ook haar man, want die had de tas met wedstrijdshirts, met een juiste vooruitziende blik, (blijkbaar als gevolg van jarenlange echtelijke ervaringen), en dus anticiperend op de vrouwelijke vergeetachtigheid, de tas met shirts de avond ervoor al in de kofferbak gezet. Dank Bjorn vader van Julian. ;-).
De warming up in de wedstrijdshirts verliep prima. De mannen waren gefocust.
Eerste helft begon. Vrij snel werd duidelijk dat de teams aan elkaar waren gewaagd. RRC hield de verdedigende lijn zeer goed. Wat zo langs de lijn opviel was dat bij de coaching van BRC een oude bekende (ex Roosendaal), liep, die ondanks alle jaren, helaas nog steeds niet door heeft dat de lijnen van het veld er niet voor niets liggen, en die bovendien zicht- en hoorbaar diverse beslissingen van de BRC ref bekritiseerde. Beetje rugby ongebruikelijk.
Maar de RRC mannen trokken als TEAM vandaag met open vizier ten strijde. Heroïsche tackles gezien en door een break werd er door RRC net voor half time een try met benutte conversie gescoord. Wat opviel was dat de ruimte bij een spelhervatting, wat normaliter door een ref goed wordt bewaakt, toch wel wat korter was dan wat gebruikelijk is. Misschien gaf er telkens ergens een lokale tuinkabouter de 10 meter aan. De hartslag was langs de kant tijdens de eerste helft door de wedstrijd spanning opgelopen naar 440. Want tsjonge jonge wat een strijd. In de paar minuten rust weer enigszins rustig geworden en daar heb ik zo mijn middelen voor wat met nicotine te maken heeft. Hierover later meer.
Tweede helft begon met net zoals de eerste helft, met veel druk vanuit BRC. Of er een gesprek tijdens de rust met de op het oog overspannen coach van BRC en de ref plaats heeft gevonden, geen idee, maar als er 40 keer in de tweede helft is gefloten en daarvan dan 38 keer tegen RRC, dan klopt het ergens niet. Ook knockons gezien bij de tegenstander waar dan niet zo scherp voor werd gefloten. En de coach van BRC die bij een aantal gelegenheden zich steeds vreemder begon te gedragen. Blijf gewoon uit het veld en blijf van de bal af en sta niet zo te schreeuwen zou ik willen zeggen. Jammer en onnodig. BRC doet zichzelf hiermee ernstig tekort. Misschien zijn nicotine pleisters een oplossing, gezien mijn persoonlijke ervaringen met dit goedje. En plak er dan ook een op de mond zou ik willen voorstellen.
Dat klinkt, nu ik voorstaande nog eens rustig nalees, als een gefrustreerde verliezer. Dat is echter niet zo. Samen met de andere meegereisde harde kern ben ik waanzinnig trots op de geleverde strijd. Ik heb vandaag alle RRC Cubs spelers boven zichzelf zien uitgroeien. Er is niet een speler van de dag, maar dat waren ze allemaal. Niemand verzaakte. Dat er dan met een paar puntjes verschil niet winnend werd afgesloten is jammer, maar niet meer dan dat. De revanche (is geloof ik Frans dus dat zal de coach van BRC ook begrijpen) is thuis in het nieuwe jaar. Iets om in de agenda te zetten en te onthouden. Want van BRC hoeft niet verloren te worden. Ze speelden, goed daar niet van, maar zonder allerlei fratsen langs de lijn en een goede ref zal het nog spannender, maar dan wel op gelijke sportieve gronden worden.
Nog nagloeiend van de wedstrijd het Brabantse land verlaten wetende dat het officiële wedstrijd schema pas weer in januari doorgaat. Wel een mooie RDD toernooi dag in het verschiet en veel trainingen tot de volgende officiële wedstrijd om de inmiddels gelegde rugby basis verder uit te breiden. Dus blijf vooral allemaal trainen, en wat mij betreft zijn tweede kerstdag en 31 december en 1 januari ook prima dagen om door te gaan. Lekker rustig op het veld. Iedereen heeft vandaag wel kunnen zien waar dit trainen allemaal toe leidt. Het zelf vertrouwen is groeiende, balhandling mag nog beter, persoonlijke foutjes moeten er nog uit, maar rugby technisch begint het erop te lijken. Nu nog een keer een volledige groep bij elkaar zien te krijgen want blessures en ziekte maken de spoeling telkens wel wat dun.
Tot in het nieuwe jaar, uw immer opgewekte schrijvende rugby ouder(e)
