Het voelt toch altijd wat vreemd om naar een school complex te gaan, waar The British School in The Netherlands (BSN) haar thuis wedstrijden speelt. Allemaal keurig en netjes, daar niet van, maar iemand die een bak koffie kan inschenken was er helaas niet. En op een zaterdag morgen is dat toch wel meer noodzaak dan wenselijk. Want langs de kant is ook energie nodig. Zonder dit zwarte goud is het wat tammer zo lijkt het. Dus beetje slaperig en met de ogen nog half dicht naar de wedstrijd gekeken.
Wat verder vandaag zo voor de wedstrijd ook opviel, was de grote opkomst van het meer charmante gedeelte van de harde kern van supporters. Er lijkt een soort van onuitgesproken regel te zijn, dat als de hoeveelheid te rijden kilometers beneden een bepaalde hoeveelheid is, dat dan de rugby moeders de mogelijkheid pakken om hun kroost te zien spelen. Voor de wel aanwezigen oudere jongere langs de kant, een bonus. Want gezellig was het zeker.
Over de wedstrijd kunnen we eigenlijk kort zijn, heel veel tries voor RRC Cubs en slechts twee tegen, en die kwamen echt alleen maar door vervaging van concentratie en dus onoplettendheid.
BSN speelde sportief en keurig, maar RRC was gewoon veel sterker vandaag. Het enige wat opviel is dat BSN de wedstrijd met de rucks overduidelijk won. Tsjonge wat had RRC met dat onderdeel moeite vandaag. Gevolg, er werd door de hele wedstrijd heen geen ruck gewonnen en met een andere tegenstander dan die van vandaag, is dat gewoon killing. Dat moet veel sneller, veel harder en heel veel beter. Een bord vers gekookte spaghetti had vandaag meer weerstand gegeven. Dat kan niet. Gelukkig twee trainingen om dat weer even de aandacht te geven. Want ze kunnen het wel.
Dat laat onverlet dat het verder een vermakelijke en voor RRC makkelijke wedstrijd was. Best wel wat mooie acties gezien. Off loads en overspelen in de tackle waren daar wat voorbeelden van.
Dus met opgewekt gemoed weer huiswaarts. Op naar de trainingen (en komt allen) want volgende week zal de wedstrijd naar verwachting veel zwaarder zijn. Dan zal iedereen echt bij de les moeten zijn.
Uw inmiddels met cafeïne volgestopte schrijvende rugby ouder(e)