Na de eerste hopeloze onderschatting over de berichtgeving over de Corona/Covid 19 crisis, immers, het was toch ergens in China en het was een griepje of zo, en zoveel vleermuizen eten we niet in Nederland, kickt de realiteit er per dag harder in.
Resultaat; een surrealistische wereld, stiller, anders, minder sociale contacten, bange ouderen, veel worstelende ondernemers en een regering die op basis van medisch specialisten de intelligente lockdown in hebben gevoerd.
Als op het nieuws niet 5 keer per minuut of zo het woordje covid 19 wordt gebruikt, (Corona bleek toch met aan zekerheid grenzende waarschijnlijkheid teveel de vrolijke link te leggen naar het Mexicaanse biertje denk ik dan maar), dan gaat het wel over andere aan deze virus gerelateerde ellende. Omdat dit mij nu zo ongeveer allemaal wat teveel wordt, schrijf ik dit stukje, want “never waste a good crisis” is het toch.
Gelukkig kan nu namelijk wel het clubhuis zonder seizoen verplichting of angst voor omzet verlies worden gesloopt, tenminste als het ook in duo’s kan worden leeg geruimd zo begreep ik uit het schrijven van de voorzitter.
Maar af en toe ook een beeld van hoe snel de natuur zich zo op het oog hersteld. Af en toe genieten van het niet hebben van de dagelijkse reis stress of je nou in de directiespits na 09.00u s’ochtends of daar al vanaf 06.30u in stond. Af en toe genieten van de kookkunsten thuis, die helaas ook weleens in schoonheid sterven. Af en toe Netflixen waarvan de beurskoers opeens weer wat anders doet dan verwacht. Af en toe weer wat beter naar je huidige levenspartner kijken en verzinnen dat het gras thuis toch echt groener is (al dan niet met hulp van blauwe pillen die volgens een goede vriend ook via internet bestelling thuis aankomen).
En heel af en toe jezelf toestaan om de laatste heldendaden van alle rugby spelers en speelsters tijdens de trainingen en de wedstrijden weer in herinnering te brengen. Want alles wordt mooier in de herinnering en de smaak en gretigheid voor als het weer kan voor het eggie, wordt dan alleen maar beter, groter en mooier.
Tegelijkertijd ook hoopgevend nieuws. Wat vrijstellingen zijn door de regering recent gegeven. De jeugd mag weer trainen, na 28 april, dus nog maar een paar nachtjes slapen. Dit dan allemaal omgekeerd evenredig aan het oude vlees moet eerst op want de senioren mogen nog niet zo begreep ik. Jeugd tot 12 jaar geen problemen, lekker er weer tegenaan, tenminste als de Rotterdamse burgervader dit ook een goed idee vindt. Van 12 tot 18 jaar met 1,5 meter afstand. Nou, zo ver zou men toch ook moeten kunnen overgooien zou ik haast zeggen. Scrums, rucks en tackles, forget those voor het moment, maar wel weer het veld op. Kracht en conditie werk. Lekker. Jammer is dan weer wel dat er geen ouders langs de kant mogen staan. Dat alles op afstand moet. Maar het belangrijkste is een eerste lichtpuntje voor de stap naar het nieuwe normaal.
Nu maar aannemen dat de gemeente ook verruiming geeft om op de velden / complex te mogen en dat het trainen niet wordt doorkruist omdat ergens vroeg in mei de velden worden gesloten, want de zomer vakantie is vooralsnog ook nog zeer ongewis en als de velden nu nog geen rust hebben gekregen, begrijp ik het in ieder geval niet meer.
In ieder geval veel succes voor de TC en de jeugdtrainers met het verzinnen van de Covid 19 proof trainingen. Voor de rugby is het dan weer wel op zeker blessure vrij en dus sterker dan ooit daarvoor.
Uw virus vrije rugby ouder(e)