Na de positieve eind uitslag van verleden week tegen Haarlem werd opgewekt afgereisd naar RC Castricum. De weg was vrij en zonder noemenswaardige problemen onderweg werd relaxed door de meegereisde harde kern van de koffie in het clubhuis genoten. Gespreksonderwerpen onder het mom van “what happens in Castricum, stays in Castricum”. Maar de stemming zat er goed in.
Van achter het raam de warming up gevolgd. Was ook fijn.
De wedstrijd begon, en jawel hoor, zonder enig signaal wat anders dan een juiste wedstrijd focus bij de kids deed vermoeden werd er binnen twee minuten een try door CAS gescoord. Wat is dat toch voor een start elke keer? Waarom staan er een groot aantal gewoonweg nog te slapen? Is dat de wedstrijd spanning? Mentaliteitskwestie? Heeft men angst? Hoe dan ook, voor zo langzamerhand iedereen langs de lijn gekmakend zo onderhand.
Dan de wedstrijd. Fast forward…, RRC wist deze niet winnend over de streep te trekken. Donderdag nog leuke training gezien met charge / gelijk druk zetten en tijdens de wedstrijd werd dit vooral geroepen, de eerste twee meters werden dan ook vol enthousiasme aangezet en daarna als een langzaam leeglopend lachgasballonnetje door teveel in het team niet doorgezet. Net doen of je wat doet is het net niet namelijk. En dat was het vandaag allemaal, net niet. Net niet vangen en net niet tackelen en net niet scoren. Jammer want CAS was wel beter en oprechte felicitaties met deze overwinning maar met meer mentaliteit had het wel spannender kunnen zijn.
Rugby is een teamsport dus is het aanspreken op individueel niveau lastig, maar als ik er vandaag 4 of 5 heb gezien die er wel voor gingen en wel goed speelden dan was dat het wel. En dat is gewoon veel en veel te weinig. Onderlinge ergernissen liggen dan ook op het veld op de loer en dat is niet meer richting de tegenstander om te zetten, schijnbaar. Wat mij verder opviel is dat de kids met commentaar op anderen vaak beter eerst naar zichzelf kunnen kijken. Het leek wel, los van de 4 of 5 positieve uitzonderingen, een complete off day.
Het denken bij diverse spelers om zonder aanwezigheid op trainingen wel even gezellig mee te kunnen spelen op de zaterdagen geeft ook alleen maar verwijdering tussen de opbouw, de balhandling en de verdediging. Aanvallen willen ze dan weer wel. Balletje krijgen om daarna als een blind paard de drukte weer opzoeken kan ik denk ik ook nog wel. Een aantal frequent afwezigen op trainingen zakten daarom vandaag ook finaal door het ijs.
Voor de rest nog iets leuks te melden? Nee, gewoon een dag om snel te vergeten. De wereld is niet vergaan en morgen komt ook de zon weer op. En ze kunnen het wel. Maar ik zou er best een aantal even een wordt wakker schop(je) onder de kont willen geven in de tussentijd. Maar dat schijnt niet te mogen. En alles wat niet mag trekt aan maar is niet altijd verstandig. Dus handen vol voor de technische staf de komende trainingen. Volgende wedstrijd pas over twee weken, dus laten we met zijn allen de tussenliggende periode positief gebruiken om te resetten.
Uw ietwat strenge schrijvende rugby ouder(e).