De dag begon helaas erg rommelig. Afgekeurde velden, passen en meten met begintijden en een stel Bredase rugbyers die op zichzelf lieten wachten. Uiteindelijk mocht het A-team dan toch het veld op. Waarbij veld een sterk woord is, want zwembad, modderglijbaan of omgeploegde akker had ook op zijn plaats geweest. Het werd een wedstrijd die onnodig spannend was. Bij vlagen speelde Rotterdam zeer dominant en wervelend rugby, met goede individuele breaks en prima support. Met name de forwards maakten veel meters en waren constant dreigend met hun line-breaks. Uiteindelijk resulteerde dat vaak in balbezit, territorium, maar zonder resultaat.
Uiteindelijk was het Otwin die de ban wist te breken in de eerste helft en na goede opbouwende voorbereiding over de lijn wist te duiken voor de eerste score. RRC had duidelijk meer grip op de wedstrijd en niet heel veel later was het Marcel (die de laatste tijd sowieso on fire is) die zijn 5 punten op het bord zette. Hij brak door, had nog wat werk te verzetten tot de lijn en vocht zich er uiteindelijk overheen.
Helaas was daarmee ook de meeste schoonheid wel beschreven en werd de tweede helft een totaal ander beest. Noem het nervositeit, het weer, de laatste loodjes van de eerste seizoenshelft, maar de tweede helft was helaas niet best. Rommelig, soms weinig samenhangend, gekke keuzes en ongelukkige beslissing zorgden voor een onnodige spanning. Breda wist (terecht) gebruik te maken van het momentum en sloeg terug met een try in de linkerhoek. Rotterdam werd verdedigend wakker, maar heeft alsnog een paar keer met de rug tegen de muur gestaan, al werd hier geen fout meer gemaakt.
Met de winst is het doel dat het A-team had veiliggesteld: in de top 3 na de eerste seizoenshelft. Met nog een wedstrijd te gaan kunnen we niet meer naar boven en niet meer naar beneden. Nog een week de schouders eronder voordat het team zich vol gaat storten op de tweede seizoenshelft.
Tries: Otwin en Marcel, conversie Josh
MoM: Wesley “Iron Man” Groos
DoD: Mark “Anger-management issues” Waardenburg
