KNMI gaf code oranje…maar de Rotterdames gaven code groen.
In het vorige verslag – na de fantastische zege op de foeste moiden – staat vermeld dat het volgende stukje groei binnen handbereik ligt.
We mochten zondag uit naar Rus op de locatie in Nieuwegein. De vraag of de wedstrijd gespeeld kon worden, was – gezien het feit dat veel wedstrijden zijn afgelast en er op de meeste velden eerder waterpolo gespeeld kon worden dan rugby – geen gekke vraag. Niettemin kregen we groen licht om weer eens een lekkere modder wedstrijd te spelen.
Voorafgaand aan de warming up regende het nog bij vlagen stevig en verloren de vlaggen langs het veld hun grip op de doordrenkte bodem. In overleg met de ref werd besloten om ze maar te laten liggen. De wind huilde luid langs de zwierende palen. Dit wordt een tight game, korte passen, en veel in de voorwaardse spelen.
De eerste helft hadden we volle bak tegenwind. Letterlijk genomen, want figuurlijk hadden wij vanaf de kickoff de wind in de zeilen. We hadden slechts 5 minuten nodig om de wind en tegenstander te trotseren om zo de eerste try van de wedstrijd te drukken.
Het moet gezegd dat de conversie niet tussen de palen kwam, maar de bereikte hoogte en afstand ondanks de weersomstandigheden waren zeer indrukwekkend.
We konden helaas niet meteen doordrukken en werden door een offensief van Rus naar achteren geforceerd. De fases duurden steeds kort. Over en weer vielen turnovers. Het spel verplaatste zich daardoor snel op en neer, maar Rus wist verder door te dringen. Hoewel de tegentry van Rus zwaarbevochten was, viel hij wel. Deze werd evenmin geconverteerd.
Wij konden na de spelhervatting de actie beter naar voren verplaatsen. Wederom met snelle verplaatsingen op en neer. In tegenstelling tot de vorige try, was het nu onze Rotterdamse formatie die weer wist door te dringen tot de tryline. Hier gingen een paar mooie turnovers aan vooraf onder andere, doordat wij de ruck goed agressief konden clearen.
Toen al was de wedstrijd loodzwaar. Het drassige veld bood weinig soulaas bij het afzetten en nauwkeurig passen was heel moeilijk. Zeker als we net even teveel afstand van elkaar hadden.
Na 10 minuten voortploeteren door beide teams, dwong Rus ons letterlijk met de wind in de zeilen toch weer in de modus verdedigen. Na een half uur rugby, kwamen zij langszij. Ook daarna bleef het moeizaam om de controle over de wedstrijd te nemen. Wij werden ondanks wisseld possession langzaam maar zeker, meter voor meter, naar achteren gedwongen. Maar zoals wij dat in voorgaande wedstrijden ook hebben laten zien, kunnen wij daar verrekte taai in zijn. Niet alleen de wind, maar helaas ook meerdere penalty’s voor offside, stuwden Rus voorwaarst. We hebben een stevige 6 a 7 minuten – jawel met het kalk van de eigen tryline onder de schoenen gestaan -, alhoewel veel kalk was het deze keer niet. No offence naar de velddame van Rus (want waarom zouden we het een veldheer noemen, niet waar?). Meerdere keren weerhielden wij Rus van die try. Helaas werden wij ook steeds na een paar meters terreinwinst, weer teruggefloten. Botte pech dat Rus op slag van rust toch door de laatste linie wist heen te breken om voor het eerst in de wedstrijd met een geconverteerde try op voorsprong te komen. Een loodzware en enerverende 1ste helft dus.
Als je er niet bij was, zou je verwachten dat de tweede helft makkelijker zou worden met al die wind mee. Helaas, de windkracht nam behoorlijk af. Maar het moet gezegd, de resterende windkracht hadden we nu niet meer tegen. Het eerste kwartier van de tweede helft bracht niet een heel ander spelbeeld met zich mee. Geen van beide teams waren in staat om voldoende rust aan te brengen in balbezit. Maar wij konden wel de aansluitingstry drukken. Met nog 25 minuten te gaan en slechts 2 punten verschil, kon de winst nog makkelijk beide kanten op vallen. Ondanks dat wist Rus te snel (7 minuten later) nog een try te benutten om het gat weer te vergroten naar 7 punten. Vanaf dat moment zijn wij niet meer in scoringspositie gekomen. Rus drong aan en wederom volgde een fase waar wij snoeihard hebben moeten knokken om een volgende try van de te verkomen. Uiteindelijk hebben de Rotterdames fel van zich af kunnen bijten om verder tegen trys te verkomen.
Al en al was het een pracht van een wedstrijd in dit veel te winderig, vies koude weer. De eindstand is 22-15.
Nu terug naar de eerste alinea: groei binnen handbereik. Wij hebben zondag een team Rotterdames gezien. Of zij nu geblesseerd – al dan niet op krukken – langs de de lijn stonden, ready to go gretig om in te vallen of buffelend op het veld. Iedereen gaf thuis! Met elkaar en voor elkaar, dat spatte er vanaf. Dit ontstijgt het scorebord. Dit is waar wij momenteel mee bezig zijn. Niet alleen de individuele groei sportief en in weerbaarheid zet door, maar de groep creëert een grotere potentie. Laten we in de spiegel blijven kijken. Wat kan/wil ik beter, waar kan ik mijn teammaten helpen? Dan blijven we voorwaartse stappen zetten en misschien zelfs wel sprongen.
Woman of the match is onze fantastische zaagmeister Agathe. Woman of the match bij Rus was de net zo fantastisch Mathilde.
Aanstaande zondag rucken (geen spelfout) we uit naar Thor.
K.o. 14.30 uur
Wedstrijdverslag: Kim en Ruben