Na een ongelofelijk lange periode zonder (competitie) rugby mogen de RRC Junioren weer het veld in om met de ovalen bal de strijd aan te gaan tussen twee teams die – met de leeftijd die de Junioren nu eenmaal hebben – het spelletje ook steeds beter onder controle hebben. Met het nodige gezonde fanatisme van dien. Dit seizoen beginnen we met zo’n 30 Junioren, waardoor we helaas geen twee volwaardige teams op de been kunnen brengen. Iedere week zullen onze nieuwe coach Jim Johnson en zijn technische team dan ook (soms lastige) keuzes moeten maken.
Het seizoen begon met een (beperkte) oefencampagne. Als eerste speelden de Junioren het traditionele pre-season toernooi bij Octopus in Uden. Aangezien de schrijver van deze bijdrage daar niet aanwezig was kan hier op deze plek weinig over vermeld worden, behalve dat we de beker niet mee naar Rotterdam hebben kunnen nemen. In de weken daarna werden er wedstrijden gespeeld tegen HRC en RC Delft. Over de eerste wedstrijd kunnen we kort zijn: dat werd billenkoek. De Haagse rugbyers scoorden er – aangemoedigd door een grote kinderschare op de tribune – lustig op los, terwijl RRC het scorebord niet haalde. Dat laatste mede door een wat discutabel afgekeurde try, maar goed, het krachtsverschil was te groot. Uitslag: 68-0 voor HRC. De wedstrijd tegen Delft was er één van een andere orde. Er werd beter en fanatieker gespeeld, de eerste weken trainingsarbeid begonnen hun vruchten af te werpen. Uitslag: een mooie 27-17 in het voordeel van RRC. Met een verschrikkelijk sterk tackelende Puck (de enige dame in de selectie) terecht als ‘Woman of the Match’.
RC Eemland – RRC
Na de oefencampagne begon op 18 september het echte werk in de officiële competitie. Mede geholpen door het prachtige weer vertrokken we in opperbeste stemming naar Amersfoort om het op te nemen tegen het sterke RC Eemland. Uiteraard deden de spelers dat, zoals goed gebruik betaamt, getooid in een wit overhemd met de stropdas van de club. Althans, het gewenste decorum werd toch enigszins verstoord door een al tijden gesloten rugbywinkeltje en kids die uit de kluiten én hun witte overhemd waren gegroeid. Ik meende zelfs iemand met een Gouda stropdas te zien. Ruimte voor verbetering derhalve. Coach Jim Johnson en zijn technisch team hadden het hoofd gebogen over de opstelling en na een gedegen warming-up trok RRC ten strijde. Als snel bleek de opgave uitermate lastig. Het blijft gissen naar de lokale eetgewoonten, maar wat het ook was, het had ervoor gezorgd dat een aantal Eemland Junioren qua postuur niet zouden misstaan in de Six Nations. Oftewel: ze waren sterk. Eemland liet RRC weinig tot geen ruimte en was deze dag op alle fronten het betere team. De passing was accuraat, er werd slim en goed gekickt, de line-outs werden vrijwel allemaal gewonnen en snelle aanvallen, ijzersterke rucks en scrums wisselden elkaar af. RRC was daarentegen een stuk slordiger, vooral in de passing. Er viel weinig eer te behalen vandaag. De eer die wel behaald werd, dat moet zeker gezegd worden, was die op het gebied van inzet. Die was er namelijk zeker wél aan de kant van RRC! Verliezen van een sterker team is absoluut geen schande, zolang er maar gevochten wordt. In de goede zin van het woord. En dat werd er. Houding en inzet beloven dus veel goeds voor de rest van het seizoen. Smetje op de wedstrijd: de gebroken pols van Bas. Paar weken lappenmand helaas. De titel Man of the Match was een schrale troost, echter zeker verdiend.
RRC – Castricumse RC
Een week later wachtte de tweede wedstrijd van het seizoen, meteen ook onze eerste thuiswedstrijd. En dat roept dan ook meteen gevoelens van trots op. Immers: vanaf nu is de thuisbasis van iedere thuiswedstrijd ons prachtige nieuwe clubhuis. Mooi om te zien dat al het harde werk (ook het harde vrijwilligerswerk) zijn vruchten heeft afgeworpen. Tegenstander deze tweede competitiewedstrijd: de junioren van Castricum. Een vermaard rugby bolwerk, dus we waren voorbereid op een stevige en spannende pot rugby. De selectie van RRC was duidelijk niet van plan om zich de kaas van het brood te laten eten. Het gebruikelijke “Rotterdamse kwartiertje“ (dat synoniem staat aan een wat minder sterk begin, laten we dat zo maar benoemen) bleef gelukkig achterwege. Iedereen stond vanaf het eerste fluitsignaal messcherp. In relatie tot de eerste wedstrijd tegen Eemland liep het gehele spel een stuk beter. De passing was zuiverder, de tackles sterk, de loopacties feller, de support beter en ook de scrums en rucks waren dik in orde. Met name in de eerste helft liep RRC dan ook over Castricum heen. Flink wat tries en de nodige conversies van IJsbrand deden de in flinke getale opgekomen toeschouwers inzien dat de lijn omhoog er goed in zit. Net als vorige week was ook nu de inzet fantastisch. Spelers en wissels, iedereen pakte zijn rol, was scherp op het veld en er viel nauwelijks een onvertogen woord. De 46-19 overwinning kan dan ook echt als een teamprestatie worden omschreven. Het was mooi om te zien! Na de wedstrijd werd aangevangen met een nieuwe traditie bij de Junioren: bij onze thuiswedstrijden kiezen beide teams de Man of The Match van hun opponent, om hen vervolgens bij het clubhuis in het zonnetje zetten. Castricum nomineerde hiervoor Julian, die deze eer voor de eerste keer op zijn conto bij mocht schrijven. Helaas kende ook deze wedstrijd een vervelende blessure: nu was het een sterk spelende Alex die aan de kant werd gedwongen door (wederom) een gebroken pols. Ook hij zal een periode toe moeten kijken helaas.
Volgende week wacht wederom een thuiswedstrijd: tegen RFC Haarlem zullen de Junioren moeten laten zien dat de weg omhoog definitief is ingeslagen. Support kan het team altijd gebruiken, dus kom vooral een kijkje nemen!
Tekst Marijn
Foto’s Danielle:
Octopus Youth Pre-Season Tournament 2021 Junioren