De eerste wedstrijd na de onderbreking met de feestdagen is altijd spannend. Heeft iedereen de rust goed verwerkt, zijn er kids met blessures, zijn er weer wat hersteld, dat zijn vragen die dan tot het moment van de officiële kick off leven. Behalve een paar afwezigen door blessures was iedereen gelukkig redelijk fris en fruitig aanwezig. Dus met voldoende spelers op het veld en langs de lijn (want het meerderheid eerste jaars Cubs team had door veld afkeuring geen wedstrijd) en werd er met positieve inborst begonnen. Na 5 minuten was de positieve sfeer langs de kant echter helaas al gewijzigd in een minder blije blik. Of de oliebollen nog dwars zaten of de kalkoen, geen idee, maar gelijk vanaf het begin binnen 5 minuten twee tries en een conversie tegen dat zou toch niet moeten kunnen. 

Het werd in ieder geval erg donker langs de kant, ook al omdat er vele supporters opeens hun bilpartij in het gezichtsveld van degene die achter of net voor het hekwerk stonden (of zaten) in de zichtlijn “duwden”. Een soort van haasje over om maar niets van het spel te missen. Want na deze misstappen in het begin werd het spannender, harder en beter aan de kant van RRC. Analoog aan het verstrijken van de speeltijd, liep de hartslag en bloeddruk op.

Want de wedstrijd begon feitelijk na deze wake up call te ontbranden. RRC kwam langzaam maar beter in het eigen spel.  Iedereen nam verdedigend de verantwoording en vele mooie tackles gezien. Ook Haarlem liet zich niet onbetuigd. En gaf de boodschap dat ze echt gekomen waren voor de overwinning. Een waardig tegenstander met ook een enthousiaste supporters schare. 

De RRC Cubs hadden echter ondanks de slechte start, hetzelfde idee. De rug werd gerecht, de wedstrijd mentaliteit verhoogd en de sportieve hardheid werd opgevoerd. Gevolg, een inhaal race die begon met inmiddels drie tries en een conversie tegen, wat resulteerde in het feit dat na het dubbele eind signaal, want de ref van de dag (wederom dank Ab) gaf bij het verlopen van de reguliere speeltijd een penalty tegen RRC omdat in de dying seconds de bal door RRC rustig werd uitgelopen in plaats van gekicked. Het vermoeden was wel dat dit opzettelijk werd gedaan door de ref die er als toetje na het toetje een Albert Hitchcock achtig eind van wilde maken. Voor de oudere aanwezige harde kern welhaast een recept voor hartfalen. Want het was slechts met 1 try verschil dat de overwinning door RRC met bloed, zweet en tranen over de streep werd getrokken. Niet meer doen Ab, want de 112 stond al voorgeprogrammeerd. 

Eind goed al goed en iedereen blij, maar eerlijk is eerlijk, er ging nog wel teveel fout. Vanaf het begin er staan is een Rotterdamse ziekte die, weliswaar minder en minder, maar toch bij tijd en wijle nog de kop opsteekt, de passing kan vanuit beweging beter en het houden van de positie wordt weleens vergeten. 

Maar daar zijn de trainingen weer voor. Helaas vandaag wederom een aantal spelers op het veld gezien die ik bij geen enkele training had gezien. Een slechte zaak. Dus komt allen naar de trainingen. Gun jezelf het maken van vlieguren. Leer en ontwikkel. Niet alleen goed voor jezelf maar ook voor je teamgenoten die dit wel doen. 

Volgende week uit naar Castricum. Een moeilijke tegenstander. Maar kansloos is niemand mits de juiste mentaliteit en wil om te winnen aanwezig is. Nog 6 nachtjes slapen, 2 trainingen en een groot aantal kilometers. 

Castricum here we come. 

Uw inmiddels gekalmeerde schrijvende rugby ouder(e)

Foto’s Danielle: RRC Cubs – RC Haarlem