Het was voor iedere rugbyer een uniek en pittig seizoen, met veel onderbrekingen, afgelastingen en uiteindelijk voor de Rotterdames vele wedstrijden achter elkaar zonder rust. In het seizoen wat steeds later begon, maar waar uiteindelijk geen einde aan leek te komen, was daar ineens de laatste wedstrijd! Helaas moesten de Rotterdames een degradatiewedstrijd spelen om te bepalen of we volgend jaar in de tweede of derde klasse uit zouden komen. We hebben om meerdere redenen een redelijk slecht seizoen gehad. Voornamelijk door hele lage spelersaantallen (vele langdurige blessures en opzeggingen lidmaatschap), dus soms maar tien dames op het veld. Maar ook door pech met spelersaantallen van tegenstanders en we kwamen pas erg laat op gang. De laatste dik gewonnen wedstrijden waren niet genoeg om play-offs te voorkomen.
Op dezelfde avond als de heren van het 1e team, moesten wij thuis aantreden tegen the Pickwick Ladies uit Deventer. De dames konden door de afstand maar 14 spelers opstellen, maar zij hadden een topseizoen gedraaid. Hierdoor waren de zenuwen de gehele dag zeer aanwezig, maar bij het fluitsignaal stonden de Rotterdames op scherp. In de vierde minuut maakten we een try en ondanks dat niemand het hardop wilde denken, weet ik zeker dat een aantal dames de winst al roken. Dit euforische gevoel verdween snel toen de Pickwick Ladies zeven minuten later ook een try drukten. De zenuwen keerden terug toen beide teams in de twintig minuten daarna zochten naar een gat in de verdediging. De Pickwick Ladies waren zeer sterk in het contact en hebben de gehele wedstrijd nauwelijks tackles gemist. Looplijnen die de weken ervoor vele punten hadden opgeleverd kwamen niet tot hun recht, onze snelle AZ kreeg weinig ruimte en Portugese Marta werd bijna voor het eerst dit seizoen constant getackeld. De Rotterdames hebben alles uit de kast moeten halen en moeten zoeken naar creatieve oplossingen, maar door de goede samenwerking tussen de voorwaartsen en backs liepen de punten gelukkig weer op. Ook wonnen we zelfs wat scrums van de tegenstander door onze sterke pack.
In de rust was de stand 26-5 en deze score liep steeds verder uit in de tweede helft, maar niet omdat de Pickwick Ladies minder goed waren. Als ze meer speelsters beschikbaar hadden gehad en minder blessures te verduren kregen had de uitslag zomaar anders kunnen zijn. De dames waren in de tweede helft dominanter in het veld, alleen hebben wij geweldig staan verdedigen. Zelfs met twee gele kaarten tegelijkertijd, waarvan eentje resulteerde in een penalty try tegen, wisten wij de lijn dicht te houden. De tweede helft bestond uit veel kramp, overgang naar uncontested scrum door blessures, miljarden tackles en ook veel tries voor de Rotterdames. Gelukkig met het eindresultaat van 52-12 winst en handhaving in de tweede klasse!!
Met de laatste wedstrijden hebben we naar mijn mening laten zien dat we thuishoren in de tweede klasse. Als we ons volledige team hebben staan, allemaal hebben getraind en af en toe een weekend rust hebben, weet ik zeker dat we volgend jaar in een betere positie eindigen. Voor nu verdienen alle dames het om even bij te komen van de heftige weken. Ik ben als captain zo trots op elke speelster in mijn team, ze hebben staan knallen, vechten voor elkaar en het is een geweldige groep met lieve meiden!
Een speciale shout-out naar het team van scheidsrechters (Serge, Gwen, Samantha en Edwin). Ze hebben niet alleen super netjes gefloten, maar ze hebben ons heel veel geleerd tijdens deze wedstrijd. En wij hebben nog best wel wat te leren 😉
Ook zijn we heel dankbaar voor onze coaches Bjorn en Rory (die ons helaas gaan verlaten), onze geweldige teammanager Georgette, alle dames die alles voor ons regelen en de supporters die onze wedstrijd verkozen boven de wedstrijd van het 1e team. Zonder jullie waren we nergens geweest! En we kijken er naar uit om volgend seizoen te knallen met onze nieuwe coach Bas (voormalige coach van de colts)!
WOTM: Bibianne
WOTM tegenstander: Anna Zoë
Volgende wedstrijd: Ameland!
Wedstrijdverslag: Emma
Foto’s: Mirre Welboren
