RRC Cubs leertraject


In het kader van ervaren en oefenen werd afgereisd naar RC Amstelveen. 25 spelers waren deze mooie zaterdagmorgen mee. Mooi complex, lekker zonnetje en op het terras een prachtig overzicht. Opstelling bij beide teams met veel wisselingen in posities. Gelukkig was dit oefenpotje in 4 keer een kwartier opgedeeld zodat de technische staf de ruimte en tijd had om te analyseren en om aandachtspunten mee te geven.

Wat de meegereisde immer enthousiaste toeschouwers zagen was dat de RRC Cubs wel wilden en zeker hard hun best deden maar dat de tegenstander net een stap eerder was in met name de rucks. Tevens liepen er meerdere spelers bij Amstelveen die schijnbaar palingvet hadden opgesmeerd voor de wedstrijd want het was wat lastig om ze te pakken te krijgen. De lijn bij RRC werd helaas weleens te slordig en dus te langzaam uitgespeeld waardoor de snelheid in het team onvoldoende los kon komen. Het was ook duidelijk wennen in de posities waardoor linies onvoldoende aansloten wat op zich niet vreemd is omdat er door een groot aantal Cubs slechts een of twee keer was getraind. Maar rugby is een ervaringssport waarbij veel vlieguren gemaakt moeten worden en met deze zienswijze was het een zeer leerzame dag. Zoals een groot wijsheer zei, (vrij vertaald) elke grote reis begint met een eerste stap. Die hebben de cubs in ieder geval gezet en nu vooral doorgaan met hard trainen en oefenen. Dan komen de resultaten daarna vanzelf. Enne o ja, RRC heeft deze dag niet winnend afgesloten maar geen idee wat de uiteindelijke score was.

Rugby ouder

RRC Cubs Pre Season Tournament RC Octopus 2018


Na de lange en vooral zeer warme zomer zonder rugby, hadden een 19-tal Cubs de uitnodiging geaccepteerd om afgelopen zondag naar Uden af te reizen. Het enige negatieve van de hele dag, was dat het om 08.30u in Uden verzamelen was, naast het feit dat de toiletten vrij ver lopen waren, wat met name de oudere jongere echt planning gaf om tijdig te kunnen plassen. Maar het na maanden van rugby afwezigheid en het halve land doorcrossen, was de afstand en tijd wel weer even wennen. Tegelijkertijd ook een voordeel omdat op de heenreis op het tijdstip van vertrek vanuit regio Rotterdam niet veel (andere?) weldenkende mensen ook in de auto zaten. Dus de navigatietijd werd met ruim 20 minuten verslagen.

Wat ook een zeer aangename en plezierige verrassing was, is dat het scheidsrechter korps in Uden zeer professioneel was aangezet waarbij ook vanuit RRC “onze” Bjorn Buijing acte de préséance gaf. Een dikke pluim voor Bjorn die net als de aanwezige rugby knotsgekke moeders en vaders, ook zo vroeg uit de veren was gekomen en naar Uden was afgereisd. De organisatie in Uden was trouwens wederom top. Complimenten hiervoor. De algemene klacht van verleden jaar (vanuit de mini’s) dat de refs kwalitatief wel een tandje hoger konden tijdens wedstrijden maar vooral bij toernooien als het ergens om gaat, was tijdens dit pre season tournament zeker niet van toepassing. Inclusief lines men was dit dik en dik in orde. Mede daarom werd alles goed onder controle gehouden tijdens de wedstrijden en was het zeer sportief. Geen wanklank gehoord.

Het op de been gebrachte RRC Cubs team (gedeeltelijk eerste en tweede jaars) was door de vakantie perikelen nog niet compleet waarbij schijnbaar met name de voorwaartsen langer van de vakantie wensten te genieten. Daarom had RRC een beperkte groep voorwaartsen en daardoor kwam in elke ruck en scrum RRC een kilootje of honderd te kort. Ondanks het harde werken van de wel aanwezige voorwaartsen kon dit onvoldoende worden gecompenseerd. De enige van de vier gespeelde wedstrijden (tegenstanders deze dag: RC Tilburg, Octopus, Wasps in de poule en RC Haarlem voor de derde en vierde plaats) die verloren werd in de poule fase tegen Octopus, was op dit punt. Want de tegenstander Octopus had geselecteerd op lengte en gewicht zo werd gedacht want och och wat liepen daar een hoop fysiek zwaardere en grotere spelers bij. Als er zo een speler dichtbij kwam stond iedereen er om heen in de schaduw inclusief de toeschouwers.

De overvloedige snelheid in het team is het wapen. En daar kon helaas in de verliespartij onvoldoende van worden geprofiteerd. Bij de drie overig gewonnen wedstrijden liep dit wel. Snel bal overspel maakte dat gebruik kon worden gemaakt van deze kracht. Natuurlijk was het voor de eerste jaars wennen en natuurlijk liep niet alles gelijk perfect. De tweede jaars moesten natuurlijk ook wennen wat een logisch gevolg is van het doorstromen na elk seizoen. Nieuwe gezichten in het veld en weer weten van elkaar waar de kracht ligt. Vanuit je positie en functie zelf oplossend rugby spelen. Een mooie taak voor de trainers om dit erin te slijpen die dit trouwens als doel voor de dag hadden gesteld. Wat verder op deze dag opviel was dat het een hele fijne groep dames en heren bij elkaar is. Zonder uitzondering werd er hard gewerkt. Niet altijd gelukkig maar de wil om te leren en te winnen was bij het hele Cubs team aanwezig. Velen kennen elkaar al vanaf de turven en dat is dan wel weer goed te zien. De groepsdynamiek is prima. Veel lachende gezichten. Met een keurige derde plaats werd de mooie dag afgesloten.

De terugreis, die op de een of andere manier vanuit Uden nooit dezelfde weg is als de heenreis, verliep gelukkig ook prima. Maar de navigatie tijd werd terug niet verslagen.

Vanwege de warmte kan het veld op de club nog even niet worden gebruikt dus blijft het nog even trainen in Ommoord. Met een grotere opkomst van spelers, de wil om te leren gecombineerd met hard werken, kunnen wij met zijn allen die betrokken zijn bij de Cubs, (als deze dag een voorbeeld is), een mooi rugby seizoen tegemoet zien.

Rugby ouder

Owen den Breejen geselecteerd voor Oranje U15


RRC speler Owen den Breejen is via de RDD geselecteerd voor Jong Oranje U15. Komend seizoen betekent dit een trainingsprogramma en verdere selectie voor Jong Oranje U16.

Bekendmaking-selecties-RDD-jong-oranje-u15-en-u16

Een echte dubbelslag voor Owen want hij speelt komende augustus opnieuw met zijn Junior Touch NL U15 team op het Junior Touch Championship (Touch EK) in Stirling, Schotland samen met RRC-ers Rogier & Diederik Volk en Sem Bossenbroek. Voor Rogier en Owen is dit hun 2e JTC op rij.

juniortouchchamps.org

En dan te bedenken dat Owen nog geen 3 jaar rugby ervaring heeft… Waar de combi van 15 a-side en Touch al niet toe kan leiden.

Nu al een mooi succesverhaal ten aanzien van de ontwikkeling van onze RRC jeugd!

RRC Mini’s 2 dagen Jeugdbeachrugby HvH


Het seizoen afsluitende toernooi was bij gastheer RC The Hookers op het strand bij Hoek van Holland, het Jeugdbeachrugby Toernooi. Dit is uitgegroeid tot en groot event met meer dan duizend rugby spelende kids en veel toeschouwers. De organisatie was wederom top met goede refs die op voorhand ook goed waren geïnstrueerd, een verademing.

De cyclus van afgelopen jaren was een jaar met warm weer en het jaar daarna met minder weer. Deze editie begon zaterdag morgen en de eerste aanwezigen zagen ijsberen vertrekken omdat het te koud was en pinguïns verzameld rond een vuurkorf. De immer enthousiaste speaker van de dag had het over mooi rugby weer en dat zou zomaar kunnen maar vergat gemakshalve de toeschouwers waarvan de mannelijke aanwezigen al na een half uur niet meer durfden te plassen door de koude handen. Zondag was gelukkig beter weer maar door PTSS van het weer van de dag ervoor waren de korte broeken helaas thuis gebleven.

De technische staf gaf de mini mannen aan dat het dit weekend vooral leuk en gezellig met en onder elkaar moest zijn. Vandaar ook dat er over de twee teams de eerste en tweede jaars gemixt werden. Voor de statistieken, er werd over twee dagen meer gewonnen dan verloren met een RRC mini Team als vijfde en het andere team als achtste geëindigd, maar daar ging het dit keer niet om. Als er een prijs zou zijn geweest voor team building, het bouwen van zandkastelen, de meer dan goede sfeer en fijn lekker rugbyen, dan had RRC de hoofdprijs in ontvangst genomen.

De positieve lijn van het hele afgelopen seizoen werd keihard doorgezet met deze apotheose op het strand. De technische staf werd bedankt met een mooi geschenk namens alle ouders en kinderen, de ouders waren in de analyse eensgezind dat het een top seizoen is geweest en de kids hebben een meer dan goede rugby ontwikkeling doorgemaakt in een veilige, transparante en sportieve omgeving. Een deel van de kids zal volgend jaar als tweede jaars mini de kar moeten trekken. Het andere deel zal doorstromen naar de cubs om als eerste jaar cubs weer aan de bak te moeten. Wel met wat weemoed omdat het zonder uitzonderingen een heel fijne groep kids bij elkaar was. Zijn het dan opeens koorknaapjes? Nope maar de groepsdynamiek had een zelf corrigerend karakter. De kids konden veel van elkaar hebben en de technische staf had de focus op zelf redzaamheid en het zelf laten zoeken naar oplossingen, in plaats van om alles schreeuwend langs de lijn proberen voor te zeggen (wat verder toch niet wordt gehoord).

De komende mini trip zal de formele afsluiting zijn. Daarna de leegte in de komende weekenden van het trots zijn op de geleverde prestatie van al onze mini mannen. Want het zat ook weleens tegen maar iedereen bleef gefocust om toch die ene try te drukken. Geknokt werd er tot de laatste minuut. Opgeven was nooit een optie. Seizoen 2017/2018 was in mijn ogen memorabel. Fijne vakantie en hopelijk voor iedereen in blakende gezondheid weer tot mid augustus.

Mini ouder

Mini’s bij Toernooi Leo van Herwijnen


Op deze bloedhete dag was een mini team naar Scheveningen voor een beachtoernooi (leuk gepresteerd met 2x winst en 2x helaas niet) en was er een mini team afgevaardigd naar Amersfoort bij RC Eemland. Met de oplopende temperatuur werd er vanuit Amersfoort ietwat jaloers gedacht aan het zeezand, zeelucht maar vooral koel zeewater. Fata morgana’s met palmbomen, dadels en vers water werden gezien door de stofwolken heen op het strijdtoneel (ook wel rugby veld genoemd). Het was meer de stoffige toendra in Amersfoort met harde velden.

De mini mannen hadden door het aanvang tijdsstip van 12.15 uur in ieder geval geen last van de RRC ochtend ziekte. De eerste wedstrijd tegen een team van de gastheer van de dag RC Eemland, werd overtuigend gewonnen. Daarna tegen Amsterdam. Die hadden veel kracht in de voorwaartsen. En gebruikte dit ook overvloedig. Helaas geen winst voor RRC maar aan de inzet lag het niet. Daarna tegen de buur in ons district DIOK. Een zeer enerverende en spannende wedstrijd die gewonnen moest worden om als tweede te eindigen in de poule. De mini mannen kunnen prima tegen prestatie druk en de wedstrijd werd een minuut voor tijd gewonnen. Daardoor werden de kruisfinales gehaald. Volgende tegenstander was Bekaro uit Roosendaal. Deze wedstrijd was eigenlijk het verhaal van de dag. Los van wat onbegrip omdat opeens 4 spelers van DIOK met Bekaro meespeelden (hou mij ten goede als een team een speler mist geen probleem, maar 4 is een derde van een mini team en op een toernooi gaat het ook om de langste adem te hebben), waarom moeten trainers/begeleiders van onze tegenstanders zo opgewonden raken bij U12 rugby.

Is er een virus wat begonnen was in Tilburg bij het mini team van RC Breda (zie eerder verslag) overgewaaid naar Roosendaal? Was de warmte en zon wederom oorzaak van deze vallende overspannenheid? Moeten kids door begeleiders van andere teams zo worden opgefokt om gewoon lekker rugby te spelen? Gezien de rust en kalmte bij RRC niet zou ik zeggen. Het is meer het kanaliseren van gezonde agressie gecombineerd met een wil om te winnen. Dit in plaats van de vervelende gewoonte om als een lokale dorpsidioot (zeker met deze hitte) schreeuwend langs en in het veld te rennen. Kleine uitdaging voor Rugby Nederland om hier toch wat scherper naar te kijken. Ook ligt er een uitdaging bij zowel toernooi organisaties en Rugby Nederland om het niveau van de refs omhoog te krijgen. Sport is namelijk soms oneerlijk en daar moeten de mini mannen ook mee omgaan, maar als er een ref leiding moet nemen maar dat niet kan, om wat voor reden dan ook, (en dit ondanks de goede wil), dan kan het tijdens toernooien (waar het voor de kids ergens om gaat) snel ontsporen. De wedstrijd tegen Bekaro Roosendaal was er helaas zo eentje. Dan wordt verzorgd en goed rugby afgestraft in plaats van beloond. Dat kan de bedoeling niet zijn. Moeten wij dan onze mini mannen dan ook maar opfokken en ze alles laten doen wat niet geleerd is? Of is het niet beter dat iemand hier binnen Rugby Nederland streng maar rechtvaardig naar de bestaande richtlijnen kijkt en harder gaat optreden. Want ik voorspel helaas excessen als dit zonder de juiste aandacht zo doorgaat. Dan doen we met zijn allen de rugby sport ernstig tekort. Iets wat (in ieder geval in mijn ogen) altijd vermeden moet worden.

Hoe dan ook was na de veldslag tegen Bekaro de laatste wedstrijd tegen Amsterdam. Deze werd overtuigend gewonnen door goed, snel en verzorgd spel. Amsterdam had met de krachten gesmeten gedurende de dag en RRC was ondanks de gedane inspanningen nog steeds fit. Chapeau voor onze mini helden dat de teleurstelling van het verlies tegen Bekaro eruit werd gespeeld en werd omgezet in een klinkende winst partij met vele mooie acties. Maar zeker ook respect voor Amsterdam dat ze bleven proberen te spelen op een rugby sportieve wijze. En iedereen die mij kent weet dat een compliment aan Amsterdam echt verdiend is, want alleen al het tikken van deze zin deed pijn aan mijn vingers :-).

Met de behaalde derde plaats werd voor dit seizoen afscheid genomen van wedstrijden op het heilige gras. Volgende week twee dagen beach toernooi. Ik hoop dat deze organisatie (de Hookers) de refs wel duidelijk en goed instructies meegeeft. Afstand houden bij spelhervattingen, off side situaties, playing on the ground, te hoge tackles, alleen de man met de bal tackelen, zijn wat mij betreft een paar van de aandachtspunten die zonder goede ref al snel kunnen ontaarden in veel te ruw en onsportief gedrag. Wordt daar op gelet dan belooft het een mooi en vooral fijn rugby weekend te worden. Daar kijken we dan ook in naam van alle rugby spelende kids graag naar uit. Maar dan wel graag met iets rugby vriendelijkere temperaturen en de hoop op een aflandige wind zodat de verder onzinnige schreeuwpartijen vanaf de kant lekker de Noordzee op kunnen waaien. Dan blijf ik wel met de duinen in de rug op een mooie stoel fijn kijken naar alle kids die met overtuiging maar vooral sportief met hun rugby sport bezig zijn. Of is dit teveel gevraagd?

Foto’s Daan

Mini ouder