Ineens was het dan zover. Afgelopen zondag stond alweer de laatste wedstrijd van het seizoen op het affiche, althans voor wat betreft de officiële competitie. Een thuiswedstrijd tegen RUS en eindelijk onze enige Super Sunday van dit seizoen.

We moesten RUS vanuit eigen gelederen met een speler aanvullen. Onze Mo draait daar haar hand niet voor om en bood zich direct aan als vrijwilliger. Later zouden meer van onze spelers volgen door blessures aan de zijde van RUS. Zij hadden wat dames met een comeback na een lange blessure, maar uiteraard konden zij nog niet vol ingezet worden. Gelukkig waren de Rotterdames op volle sterkte en met een overvolle opstelling konden wij gelukkig wat dames uitlenen.

De kickoff werd genomen onder toeziend oog van een fors aantal toeschouwers. Aanhang, oud spelers, geblesseerden, niet-geblesseerden die wegens een voltallige bezetting niet konden worden opgesteld en anderen die betrokken zijn bij het team en de club.

De manier van spelen, zoals wij dat zo graag willen, kwam meteen tot uitdrukking. RUS kwam er niet aan te pas. Wij leden bijna geen balverlies, behalve bij enkele paniek-passes en wat spaarzame knock-ons. Van het vele balbezit konden wij gecontroleerd bouwen aan de aanval. In dat opzicht was het een zware middag voor onze tegenstander.
Het zat er allemaal in: goeie pick and go’s, flitsende backline, mooie breaks, etc. Ook waren wij enorm sterk in de scrums. Bijna alle scrums werden gewonnen, zowel onze eigen scrums als die van RUS en hierdoor konden wij vele mooie aanvallen inzetten.
Vooraf hadden wij onderling besproken dat we iedereen zo ver weg mogelijk moesten houden van de zijlijn, aangezien we onze ervaren ‘ingooister’ helaas moesten missen deze wedstrijd. Achteraf gezien hebben we waarschijnlijk nog nooit zoveel line-outs gehad als deze zondag, dus deze wens is totaal mislukt! De zij-lijn leek bijna wel de 16e persoon in het veld bij RUS en hij heeft vele slachtoffers gemaakt. Gelukkig verliepen de line-outs wel prima!

Er werd in de eerste helft met name goed hoog druk gezet als RUS de bal had. Bijna alle volgende rucks werden gevormd op een of enkele meters achter hun vorige ruck. Zij maakten nauwelijks voorwaartse meters.
Hoewel er natuurlijk keihard voor gewerkt werd door iedereen, leek het er ‘makkelijk’ uit te zien en liepen wij in de eerste helft uit naar een voorsprong van 31-0.

De tweede helft verliep iets rommeliger. Wij liepen niet meer structureel op met als gevolg dat de tegenstander iets meer ruimte kreeg. Zij konden hierdoor enkele keren wat verder richting onze tryline doordringen, maar zijn er niet heel dicht bij in de buurt gekomen. Ook raakten wij de tweede helft wel veel ballen kwijt, door toch net nog die extra offload te willen geven of net wat te gehaast willen spelen. Ondanks deze schoonheidsfoutjes verliepen onze aanvallen eigenlijk nog gevarieerder dan in de eerste helft. Wij benutten letterlijk de gehele breedte van het hele veld in de jacht op try’s. En dat ging best prima mag gezegd. Er werd ook onderling goed gecommuniceerd, waardoor de neuzen prima gericht waren. Echt een prachtige teamprestatie in meest brede zin, bracht de eindstand op 74-0. We mogen met name trots zijn op de manier waarop. Dit team kan vanuit onze eigen discipline gewoon goed rugby-en. En zelfs in de ‘mindere’ tweede helft werden uiteindelijk de meeste try’s gedrukt, vooral door ons doorzettingsvermogen.

WOTM: het unstoppable duo (eigenlijk trio) bestaande uit Irene (voor het hele seizoen), Roisin in het bijzonder tijdens deze wedstrijd evenals Q die daardoor ook meteen de honeurs van het atten kon overnemen van Roisin.
Er was volkomen terecht ook bier voor onze zumba Anna Zoë met maarliefst twee try’s en niet van de minste categorie.

Buiten het huldigen van onze spelers, is breed aandacht besteed aan een aantal niet-spelers.
Support always en all over Nederland: Joran en Yannick.

Ook is met dank aan Karin, Noa en Claire het officiële teamboek gepresenteerd. De eerste twee exemplaren van deze beperkte oplage zijn passend uitgereikt aan de coaches van dat seizoen: Fabrice en Mos. Heel fijn dat zij er als vanouds bij waren.

Niet in de laatste plaats bedanken wij Wilco voor weer een seizoen lang fancy foto’s, waarmee alle actie vakkundig is vastgelegd. Al wacht Claire nog steeds op een ‘normale foto’.

De derde helft was een waar feest met een groot aantal feestgangers. Het bier vloeide rijkelijk, de bbq stond (uiteindelijk) lekker te vlammen en de zon scheen lekker met ons mee. Mooier kan het haast niet.
Ook hiervoor dank aan een ieder die heeft bijgedragen aan de voorbereiding en organisatie, in het bijzonder Hedwig maar ook kersverse vader en last minute ingevlogen wingman-grillmeister Marijn.

Volgende wedstrijden: Trip & Ameland

Verslag: Emma en Ruben

Voor foto’s Wilco Boot klik hier
Voor foto’s Rene Ladenius klik hier