Geen beste dag voor de RRC vandaag want beide thuiswedstrijden van ons eerste en tweede team gingen verloren. RRC 2 verloor nipt met 29-31 in een spannende wedstrijd tegen de Dukes en RRC 1 ging vrij kansloos ten onder tegen AAC. Ook ons 3e team ging zwaar onderuit in Den Haag maar gelukkig wisten onze Dames wel ruim te winnen in het verre Deventer.
Foto’s RRC 1 & 2 René Ladenius
Vandaag mochten wij het opnemen tegen de lijstaanvoerder, de stugge formatie ‘foeste moiden’.
Van de uitwedstrijd hadden wij geleerd dat deze dames stuk voor stuk keihard zijn en snoeihard gaan. In Schagen liep het uit op een ware veldslag. In scoreverloop liep het gelijk op, waarbij de foeste moiden aan het eind van de eerste helft en slotfase van de wedstrijd het verschil konden maken. Nodeloos te zeggen dat wij gewaarschuwd waren.
Gelijk aan de vorige wedstrijd was het vanaf de kickoff gelijk aan. Geen tijd om in de wedstrijd te groeien, geen tijd om het even aan te kijken. Focus tijdens de warming up en goede organisatie in aanloop naar de wedstrijd draagt daaraanbij. Het was direct do or die. Wij hebben ons daarin niet laten verassen.
Wij konden in de vierde minuut al een knappe try drukken. Daarop volgde een periode van ruim 20 minuten met grof geweld aan beide zijden. Er waren regelmatig turnovers. De foeste moiden zetten steeds vakkundig mauls op en wisten zo meerdere keren possesion te veroveren. Met goeie tackles en steels van onze zijde heroverde wij de bal minstens net zo vaak.
In deze editie hadden wij met onze subliem voortploegende voorwaarsten en een solide lijn meer overwicht. Dit zelfs ondanks de warmte en dat de bidons in iedere slok een hap zeepsop mengde. De scrum stond als een huis. Door te blijven bij ons eigen spel, konden wij voor het rustsignaal nog twee prachtige try’s drukken. Hooguit kan gezegd worden dat wij in balbezit iets meer konden temporiseren, maar zelfs dat ging door goede communicatie in het veld al snel beter.
Niet voor niets is in de rust gezegd dat we er nog niet waren. Het blijven wel de foeste moiden, natuurlijk. Ook dat hebben wij na de kick-off tot uitdrukking gebracht. De vers omgespoelde bidons waren daarbij geen overbodige luxe. Hard doorgaan was het devies en de uitvoering was daar. Halverwege de tweede helft waren wij twee try’s rijker, waarvan een kundig geconverteerd werd. Het moet gezegd dat de foeste moiden knap onverstoord door bleven gaan. Daarmee werden zij beloond met hun eerste try in de tweeënzestigste minuut. Zij kregen ons wat vaker dieper naar de eigen tryline. Maar in die fase hielp een snelle tegen try van ons binnen vijf minuten en een held-up van onze zijde ons op het punt dat we een gewonnen race reden. Daarbij hebben wij in brede zin weer laten zien dat wij verdedigend een stug team vormen. Breaks van de tegenstander leiden niet zomaar tot try’s. Verdedigen met het kalk van onze eigen try line onder de schoenen, laat ons niet zomaar zwichten. In de slotfase vielen over en weer nog wapenfeiten. Maar onze geconverteerde try op slag van het eindsignaal bracht de eindstand op een welverdiende 44-10 overwinning.
Wij mogen en moeten inzien dat we een groei doormaken. Spelers individueel groeien en het collectief haakt daarbij niet af. Specifiek hebben we het hier onder andere over tackels die niet gemist worden, passes die aankomen, support die gelopen wordt, momenten van rust en overzicht die gecreëerd worden. Een ieder draagt daar aan bij. En het volgende stukje groei ligt binnen handbereik. Er was veel plezier ondanks dat er zo ongelofelijk hard gewerkt moest worden door iedere speler op het veld, om deze mooie overwinning tegen deze geduchte tegenstander tot stand te brengen.
Met dank aan Appie die de wedstrijd zeer kundig heeft willen leiden en alle supporters inclusief onze geblesseerden (met en zonder gips), gaan we herstellen en ons klaarstomen voor de uitwedstrijd tegen Rus.
Wedstrijdverslag: Ruben
Woman of the match: Trysaving Cheetah Chitra
Volgende wedstrijd: 10-3-2019 uit vs RUS, k.o. 14.30
Voor foto’s Rene klik hier
18 november 2018 was de laatste keer dat ons eerste team het zoet van een overwinning mocht proeven dus het werd wel weer eens tijd om het zelfvertrouwen wat op te krikken.
Ondanks dat Haarlem in de eerste fase van de competitie vrij eenvoudig
met 40-17 aan de kant was gezet was de tegenstand vandaag een stuk taaier. Ondanks een licht overwicht van de Haarlemmers, die vooral erg sterk in de scrum waren van Haarlem ging de score gelijk op en werd de rust bereikt met een 5-6 achterstand dus alles was nog mogelijk.
In de 2e helft gooide Rotterdam de schroom van zich af en begon ook sterker te spelen. Mede door een aantal prima breaks en doordat onze driekwarters elkaar steeds beter wisten te vinden, trok de RRC de wedstrijd langzaam naar zich toe en was een zwaarbevochten overwinning met een gevaarlijk kleine marge van 4 punten een feit. Doordat er 4 tries werden gescoord werd wel de volle buit van 5 punten behaald en die zijn meer dan welkom.
Eindstand RRC 1 – RFC Haarlem 1: 20-16 (tries: Mike, Isaac, Rik en Orfeo)
Foto’s René Ladenius
De bal telkens weggeven aan de tegenstander is natuurlijk heel sympathiek maar wedstrijden win je er niet mee. Als er nou één keer de kans was om punten te pakken tegen een hoog geklasseerd team dan was dat vandaag wel maar onze mannen van RRC 1 lieten dat helaas na. Bedroevend waren de statistieken wat betreft de set pieces en daarmee is de enigszins onnodige nederlaag voor een groot deel verklaard.
De wedstrijd begon best goed met een vroege try van Tristan maar hierna werd het toch allemaal een beetje minder. URC, dat met een hoop zware jongens richting Rotterdam was getogen voor de wedstrijd die oorspronkelijk in Utrecht zou worden gespeeld maar werd omgedraaid wegens afgekeurde velden in de Domstad, maakte ook prima gebruik van het verschil in kilo’s tussen beide teams en Rotterdam ging daar teveel in mee in plaats van onze snelle mannen wat meer in stelling proberen te brengen.
De echte wil om te winnen leek vandaag te ontbreken en met een paar spelers die hun dag niet hadden, de vele gemiste tackles en veel te veel verloren line-outs, was het langs te kant een beetje hopen tegen beter weten in.
Nu een paar weken zeer welkome rust en hopelijk kunnen we na de winterstop een aantal belangrijke spelers terug op het veld verwelkomen om het tweede deel van de competitie, elke week de vloer aan te vegen met onze tegenstanders.
Alvast fijne feestdagen toegewenst aan alle spelers, trainers, staff en supporters.
Eindstand URC 1 – RRC 1: 22-13 (try: Tristan, Penalties: Tim 2 x, Conversie: Tim)
Zondag 4 november stond de lang naar uitgekeken wedstrijd tegen de heren van Ascrum AA op het programma. Een inhaalwedstrijd die verplaatst werd naar ons eigen veld. Mooie bijkomstigheid is dat dit weer een rit scheelt naar 020 en we voor het eerst thuis op gras speelden. Net als de vorige wedstrijd was het wederom een topper in de derde klasse voor RRC 2. Bij winst wordt de derde plek overgenomen waarmee de doelstelling in zicht komt die aan het begin van het seizoen is gesteld: het behalen van de top 3 aan het eind van de eerste helft van het seizoen. We wisten wat ons te wachten stond: een fysiek zware pot tegen en bonk aan ervaring (en kilo’s). Wij moesten vooral niet meegaan in hun spel en onze snelheid en conditie gebruiken om ze langzaam kapot te spelen. Rotterdam begon echter niet helemaal scherp aan de wedstrijd wat resulteerde in knock-ons, forward passes of niet hard genoeg verdedigen. Hierdoor kwam en bleef Ascrum aan de bal en konden ze hun spelletje gaan spelen: pick and go’s en elke keer wat meters pakken. Zo kwam Ascrum steeds dichterbij de try line van Rotterdam en drukten zij na een aantal sterke fases de eerste try van de wedstrijd. De koppen van Rotterdam bleven omhoog, want hoewel er kleine fouten werden gemaakt was wel duidelijk dat we zeker niet minder waren. De kansen zouden echt wel komen, zolang we het onszelf maar niet onnodig moeilijk maakten.
Dit geloof vertaalde zich in een betere fase voor Rotterdam waarbij we de gaten opzochten en de snelheid in de lijn benutten. Helaas konden we het nog niet omzetten in een score.We bleven echter ons spel spelen en het enige antwoord wat Ascrum had was steeds diepe kicks in de hoop op een knock-on of snelle druk in onze 22. Onze wings en full-back stonden goed opgesteld en maakten geen fouten waardoor we de bal
steeds weer terug brachten en uiteindelijk Tim na een mooie dummy pass door kon breken en de eerste try voor Rotterdam drukte. Dit gaf een heerlijke boost waarna nog 2 mooi uitgespeelde tries volgden. Er was een kleine voorsprong van 17-7 en we moesten hard blijven werken om de zware veteranen tegen te houden. Even niet goed tackelen of gezamenlijk oplopen in de verdediging zou direct afgestraft worden. Helaas gebeurde dit wat resulteerde in een ruststand van 17-14.
Zoals de scrum van Ascrum stond, zo stond de verdediging van Rotterdam in de tweede helft: als één front, hard en laag. Het werd duidelijk dat Ascrum langzaam conditioneel kapot ging en wij meer ruimte kregen. Er werden ook minder onnodige fouten gemaakt, waardoor aanvallen afgemaakt werden en er een aantal goed breaks zijn omgezet in tries. Ascrum wist in de tweede helft niet door de verdediging van Rotterdam heen te breken en zo volgde er een verdiende en belangrijke overwinning die nog lang gevierd is in het clubhuis.
Eindstand RRC 2 – Ascrum AA: 36-14 (tries: Tim, Marc, Sebas 2x, Collin 2x)