Op een regenachtige zondagochtend, 5 november, begaven de dames uit Rotterdam zich vanaf de club naar ‘X’. Nee, niet het voormalige Twitter, maar naar het sportcomplex van de TU Delft, waar een wedstrijd tegen de Delfste Dames op het programma stond! In het doolhof van de parkeergarage en kleedkamergebouwen leken we bijna enkele dames te verliezen, maar gelukkig vonden we uiteindelijk gezamenlijk ons weg naar het veld en startten we met de warming-up.
We hadden iets meer tijd voor de warming up, omdat de andere wedstrijd op het veld een klein beetje uitliep, en daar hebben de dames goed gebruik van gemaakt! Na weer een powerful peptalk van Emma gingen we het veld op. Met de wind in onze rug en een gezonde dosis spanning waren we klaar voor de strijd. Het fluitsignaal weerklonk, Delft trapte af, en de wedstrijd was begonnen. Alles leek even goed te gaan, maar plotseling kwam de eerste onderschepping vanuit Delft. Het verraste de Rotterdames, en helaas volgde snel daarna de eerste try voor Delft. We waren nog niet volledig in de wedstrijd, en dat was een tegenvaller… Maar toen ontbrandde de strijd pas echt.
Plotseling laaide de vlam op: al snel volgde een try vanuit de Rotterdames. De stand was 5-5. Onze verdediging werd sterker, het spel intenser, wat resulteerde in het noodgedwongen uitvallen van enkele dames. Het werd een steeds spannendere strijd!
De Delfste dames hadden een doordacht spelplan, wat leidde tot enkele tries, en opeens stond het 17-5. Maar Rotterdam doorzag nu de strategie van Delft, paste snel hun tactiek aan, en de forwards werkten nog harder. De Rotterdamse forwards vochten ongelooflijk, hielden scrum na scrum vol, prachtige pick-and-go’s en geweldige tackles. Anne werd een tackle-machine, en ondanks de zware inspanning hielden de forwards het de hele wedstrijd vol. Bij de backs waren er ook indrukwekkende acties: Amber, een van onze forwards, werd omgedoopt tot wing na enkele blessures bij onze backs, en scoorde prachtige tries. De backline toonde een combinatie van rauwe kracht, mooie passes en snelle sidesteps. Meerdere keren ontweek Kaisla soepel de verdediging van Delft, en als dat niet lukte, brak Amber er dwars doorheen. Plotseling stond het 17-20 voor Rotterdam!
Helaas mocht het niet zo zijn, want het perfecte spel bestaat niet, en foutjes worden nu eenmaal gemaakt. In de laatste 20 minuten scoorde Delft nog een try en conversie, waardoor het 24-20 werd. De Rotterdames hebben alles gegeven om in die laatste minuten er nog een try bij te drukken, en dat was ontzettend gaaf om te zien. Het is misschien niet gelukt om die laatste try te scoren, maar het was inspirerend om het team te zien spelen, en ze mogen zeker trots zijn.
De eindscore bleef dus steken op 24-20 voor Delft. Het is nooit leuk om te verliezen, maar we hebben veel van deze wedstrijd mogen leren, en het is een mooie, leuke pot geweest!
WOTM Rotterdames: Anne
WOTM Delft: Kaisla
Fotos: Jan Kaper