Met het begin van het seizoen aanstaande is er goed nieuws gekomen voor de Rotterdamse Rugby Club. Na het op een haar na mislopen van het kampioenschap in de 3e klasse voor RRC 2, promoveren de heren van RRC 2 alsnog naar 2e klasse. In verband met het terugtrekken van een team en het feit dat RRC 2 als beste 2e van alle 3e klasse teams is geëindigd, krijgt het nu dus de kans om uit te komen in een hogere klasse. Loon naar werken en heel goed voor de ontwikkeling van alle jonge talenten die vanuit de jeugd doorstromen naar de senioren.
Op zaterdag 22 juni jl. vond het GuppenTurvenBenji’s Rugbykamp 2019 plaats. Om 12.00 uur ’s middags verzamelden de 3 kleinste categorieën rugbyhelden zich op Camping de Boterbloem in Amerongen. De Guppen waren de middag aanwezig. De Benji’s en de Turven kampeerden met hun ouders op de camping, al dan niet voor de allereerste keer en in een in allerijl gekocht tentje bij de Decatlon.
Boer Leo verwelkomde de RRC voor de tweede keer liefdevol op zijn camping met binnenspeeltuin, cavia’s, geiten, koeien en kamelen. Niet elke campingbeheerder zit op een invasie van bijna 50 rugby vriendjes en vriendinnen te wachten, maar boer Leo is heel relaxed. Zijn zonen hebben ook op rugby gezeten bij Rugby Club the Pink Panthers, dus dat schept bovendien een band.
Het rugbykamp werd afgetrapt door trainer Brendan met de inmiddels legendarische Rotterdamse Haka. De moeder van Yaël Guichard, Tal Sofer, heeft deze geïntroduceerd op de GiGa Guppendag en sedertdien zit deze er goed in!
In de middag verzorgde trainer Piet Jan leuke spellen zoals Levend Stratego en het Burchtenspel. Aan het eind van het programma mocht er geklooid worden met de skelters, in de speeltuin en op de trampoline, waarna rond 17.00 uur met een erehaag afscheid werd genomen van de dappere guppen onder een luid Hiep-Hoi.
Boer Leo had toen inmiddels de bbq met de tractor aangevoerd, zodat er daarna gebarbecued kon worden. Na de bbq, toen het inmiddels al zo’n 21.00 uur was, maar de zon nog op volle kracht scheen en de turven en benji’s baldadig begonnen te worden, startte het kampvuur. Een kampvuur in de stijl van boer Leo… een oude badkuip met restanten hout erin: gegarandeerd een goede fik. Trainer Jan verbaasde menig ouder met zijn grootse en meeslepende voorleestalent. De kinderen luisterden vol aandacht naar het verhaal “De reus en de draak” van Annie M.G. Schmidt.
Het kampvuur werd afgesloten met choco en marshmallows. De marshmallows mochten toch maar niet geroosterd worden in het vuur, want het speciale (goedkope) rugbykamp shirt was weliswaar bijzonder cool, maar misschien ook erg brandbaar.
Na het kampvuur was het bedtijd! Tandenpoetsen en hup de tent in. Het bleef best nog een tijdje onrustig… maar uiteindelijk sliep een ieder onrustig door het geloei van de koeien, een verwarde haan en de hitte in de tent.
De volgende morgen kwam het leven voor sommige turvenmeisjes weer heel vroeg op gang rond een uur of vijf. Rond half negen toen het zonnetje een ieder de tent uitbrandde, was het tijd voor een ontbijt uitgeserveerd door boer Leo in zijn eigenste Monkey Town. Tijdens het ontbijt werden de initiatiefnemers van dit geweldige rugbykamp, benji vaders en trainers Merijn Hudig en Frank de Waal in het zonnetje gezet. En natuurlijk jeugdcoördinator Rowan, want zonder Rowan konden er afgelopen jaar geen toernooien en wedstrijden worden gespeeld. Boer Leo ontving een RRC hoodie als zoenoffer voor de herrie. Die zal hem knap staan als hij zijn koeien melkt. Er was slechts een wanklank van turf Sibin, namelijk de klacht dat het kamp volgend jaar wel twee nachten moest duren!
Na een laatste potje Levend Stratego werd het weekend met nog éénmaal de Rotterdamse Haka afgesloten. De tentjes werden afgebroken en de – moe maar gelukkige turven en benji’s – weer ingeladen richting Rotterdam. Het was zonder opscheppen een te gek weekend! Dank aan de initiatiefnemers, de helpende handjes en boer Leo!
Afgelopen zaterdag 2 juni vertrok een team van RRC turven naar Utrecht voor het Dom City Youth Toernooi. 16 velden, 53 teams, 140 wedstrijden en ruim 750 spelers. Alweer het derde Dom City Youth TBM Toernooi bij Utrecht. De verwachtingen waren hoog, de Rotterdamse turven zijn inmiddels gewend in de prijzen te vallen.
Helaas deden de weergoden niet leuk mee. Van de Hookers kwamen er al op de vrijdagavond ervoor verontrustende berichten. Windkracht 8, soms 10 en regen.. veel regen, in Hoek van Holland. Dag één van het Jeugd Beach Rugby Tournooi werd dan ook verplaatst naar zondag. Maar niet in Utrecht! daar werd gewoon gespeeld.
De Rotterdamse turven deden super hun best. In de eerste wedstrijd wonnen ze glansrijk van Rugby Club Amsterdam (010 – 020 Yes!). Er werd dapper gestreden en onze Speedy Gonzales, Elin van de Ree ging als een raket. Helaas ging het in de wedstrijdjes daarna try technisch iets minder…
Maar och, wat regende het. En die wind! Een aantal teams trok zich gedurende het toernooi terug vanwege het weer, maar niet RCC. De regen gaf ook lol; niets coolers dan “‘slidings met golfeffect” maken op kunstgras. Uiteindelijk werd het alleen best heel nat… en met de wind erbij ook koud. In de finale tegen – heel toepasselijk – Rugby Club Waterland – om de negende plaats, of was het de elfde plaats? probeerde trainer Bruis en de trainer van Rugby Club Waterland dan ook het nog op een akkoordje te gooien met de referee om af te taaien, maar deze dame maakte daar korten metten mee: “Heren, dit is wel rugby, wij kunnen tegen een stootje!”.
En zo is het! Dit keer geen eremetaal, maar wel dikke pret. En: “Als bikkel word je niet geboren, maar bikkel word je gemaakt”. Dank aan trainer Bruis die het zo dapper volhoudt in de regen, kou en wind en de Utrechtse Rugby Club voor het organiseren van het toernooi.
Volgend seizoen wordt er gebouwd aan ons nieuwe clubhuis. Als gevolg hiervan is ongeveer de helft van het grasveld niet bruikbaar om te trainen. In het huidige trainingsschema zijn de velden erg druk bezet en is er eigenlijk ruimte tekort om echt goed te trainen. Hierom is besloten de trainingstijden en dagen te veranderen. Zo heeft iedere leeftijdscategorie de mogelijkheid om een leuke en goede training op te zetten met voldoende ruimte voor de oefeningen.
Kort samengevat verhuist de TBM naar de maandag en woensdag en gaat de CJC een half uur eerder beginnen. Het volledige schema staat hieronder. De turven trainen de eerste seizoenshelft vaak 1 keer in de week. Onder de spelers/ouders loopt een inventarisatie welke dag de voorkeur heeft en zal binnenkort bepaald worden.
Ineens was het dan zover. Afgelopen zondag stond alweer de laatste wedstrijd van het seizoen op het affiche, althans voor wat betreft de officiële competitie. Een thuiswedstrijd tegen RUS en eindelijk onze enige Super Sunday van dit seizoen.
We moesten RUS vanuit eigen gelederen met een speler aanvullen. Onze Mo draait daar haar hand niet voor om en bood zich direct aan als vrijwilliger. Later zouden meer van onze spelers volgen door blessures aan de zijde van RUS. Zij hadden wat dames met een comeback na een lange blessure, maar uiteraard konden zij nog niet vol ingezet worden. Gelukkig waren de Rotterdames op volle sterkte en met een overvolle opstelling konden wij gelukkig wat dames uitlenen.
De kickoff werd genomen onder toeziend oog van een fors aantal toeschouwers. Aanhang, oud spelers, geblesseerden, niet-geblesseerden die wegens een voltallige bezetting niet konden worden opgesteld en anderen die betrokken zijn bij het team en de club.
De manier van spelen, zoals wij dat zo graag willen, kwam meteen tot uitdrukking. RUS kwam er niet aan te pas. Wij leden bijna geen balverlies, behalve bij enkele paniek-passes en wat spaarzame knock-ons. Van het vele balbezit konden wij gecontroleerd bouwen aan de aanval. In dat opzicht was het een zware middag voor onze tegenstander.
Het zat er allemaal in: goeie pick and go’s, flitsende backline, mooie breaks, etc. Ook waren wij enorm sterk in de scrums. Bijna alle scrums werden gewonnen, zowel onze eigen scrums als die van RUS en hierdoor konden wij vele mooie aanvallen inzetten.
Vooraf hadden wij onderling besproken dat we iedereen zo ver weg mogelijk moesten houden van de zijlijn, aangezien we onze ervaren ‘ingooister’ helaas moesten missen deze wedstrijd. Achteraf gezien hebben we waarschijnlijk nog nooit zoveel line-outs gehad als deze zondag, dus deze wens is totaal mislukt! De zij-lijn leek bijna wel de 16e persoon in het veld bij RUS en hij heeft vele slachtoffers gemaakt. Gelukkig verliepen de line-outs wel prima!
Er werd in de eerste helft met name goed hoog druk gezet als RUS de bal had. Bijna alle volgende rucks werden gevormd op een of enkele meters achter hun vorige ruck. Zij maakten nauwelijks voorwaartse meters.
Hoewel er natuurlijk keihard voor gewerkt werd door iedereen, leek het er ‘makkelijk’ uit te zien en liepen wij in de eerste helft uit naar een voorsprong van 31-0.
De tweede helft verliep iets rommeliger. Wij liepen niet meer structureel op met als gevolg dat de tegenstander iets meer ruimte kreeg. Zij konden hierdoor enkele keren wat verder richting onze tryline doordringen, maar zijn er niet heel dicht bij in de buurt gekomen. Ook raakten wij de tweede helft wel veel ballen kwijt, door toch net nog die extra offload te willen geven of net wat te gehaast willen spelen. Ondanks deze schoonheidsfoutjes verliepen onze aanvallen eigenlijk nog gevarieerder dan in de eerste helft. Wij benutten letterlijk de gehele breedte van het hele veld in de jacht op try’s. En dat ging best prima mag gezegd. Er werd ook onderling goed gecommuniceerd, waardoor de neuzen prima gericht waren. Echt een prachtige teamprestatie in meest brede zin, bracht de eindstand op 74-0. We mogen met name trots zijn op de manier waarop. Dit team kan vanuit onze eigen discipline gewoon goed rugby-en. En zelfs in de ‘mindere’ tweede helft werden uiteindelijk de meeste try’s gedrukt, vooral door ons doorzettingsvermogen.
WOTM: het unstoppable duo (eigenlijk trio) bestaande uit Irene (voor het hele seizoen), Roisin in het bijzonder tijdens deze wedstrijd evenals Q die daardoor ook meteen de honeurs van het atten kon overnemen van Roisin.
Er was volkomen terecht ook bier voor onze zumba Anna Zoë met maarliefst twee try’s en niet van de minste categorie.
Buiten het huldigen van onze spelers, is breed aandacht besteed aan een aantal niet-spelers.
Support always en all over Nederland: Joran en Yannick.
Ook is met dank aan Karin, Noa en Claire het officiële teamboek gepresenteerd. De eerste twee exemplaren van deze beperkte oplage zijn passend uitgereikt aan de coaches van dat seizoen: Fabrice en Mos. Heel fijn dat zij er als vanouds bij waren.
Niet in de laatste plaats bedanken wij Wilco voor weer een seizoen lang fancy foto’s, waarmee alle actie vakkundig is vastgelegd. Al wacht Claire nog steeds op een ‘normale foto’.
De derde helft was een waar feest met een groot aantal feestgangers. Het bier vloeide rijkelijk, de bbq stond (uiteindelijk) lekker te vlammen en de zon scheen lekker met ons mee. Mooier kan het haast niet.
Ook hiervoor dank aan een ieder die heeft bijgedragen aan de voorbereiding en organisatie, in het bijzonder Hedwig maar ook kersverse vader en last minute ingevlogen wingman-grillmeister Marijn.
Volgende wedstrijden: Trip & Ameland
Verslag: Emma en Ruben
Voor foto’s Wilco Boot klik hier Voor foto’s Rene Ladenius klik hier
