Vandaag werd er uit gespeeld in Dordrecht met onze meerderheid eerste jaars RRC Cubs mannen en 1 vrouw.
Scribent
dezes kan niets anders zeggen dan dat de immer vrolijke stemming in
deze groep kids niet verandert ondanks de stand op de ranglijst in de
tweede helft van deze (achteraf bezien) te hoge indeling door Rugby
Nederland.
Men
stelt zich als RRC U14 team tot doel om hoe dan ook voor die ene try te
gaan en om te blijven knokken tot de laatste seconde van de wedstrijd.
Bij vlagen hartverwarmend om te zien. Elke scrum werd gewonnen, rucks
waren ook sterk.
En,
vandaag werd die ene try door hard werken ook gedrukt. Mede door deze
euforie geen idee wat de eindstand van de wedstrijd was. Er is niet
gewonnen, dat weer wel, maar dat is een voetnoot in het totaal.
Want
bij de voorwaartsen lopen gewoon tweebenige destructie machines. Die
bleven werken. Er is ook sluwheid in de lijn. Maar gebrek aan wedstrijd
ervaring, het teveel laten rippen van een bal, (twee handen vasthouden
wordt niet voor niets tot treurens toe getraind) en meer druk durven
zetten met daaraan gekoppeld verdedigend tackelen bij aanvallende
loopacties van de tegenstander, (die verder terecht hebben gewonnen), is
bij een te groot aantal in dit team nog wat beter te ontwikkelen. Dan
wordt het gewicht van het team over te weinig dragende schouders
verdeeld.
Wat
verder noemenswaardig was, was de uitmuntend leidende ref van de dag,
die ook in het verleden regelmatig bij RRC in de rondte liep. Helemaal
goed met een go pro om, wat natuurlijk voor de video ref was die, naar
werd aangenomen, vanaf hogere bestuurlijke sferen het strijdtoneel op
afstand volgde.
Gewoon
lekker doorgaan, trainingen blijven bezoeken en met nog twee
wedstrijden te gaan in dit deel van de competitie cyclus, vooral blijven
werken aan de eigen rugby ontwikkeling. Enne, vooral de sfeer onder en
met elkaar goed blijven houden. Dan komen de nieuwe mooie momenten
gewoon welhaast vanzelf.
Zondag stond de uitwedstrijd tegen Thor op het programma. Op het laatste moment werd het veld van Thor afgekeurd en is de wedstrijd verplaatst naar onze Rotterdamse kunstgrasmat, anderhalf uur eerder dan gepland. Met name dat laatste leverde bij onze dames behoorlijk wat stress op in de ochtend. Uit alle kanten van het land kwamen de Rotterdames op tijd voor de wedstrijd om daar er achter te komen dat de dames van Thor helaas slechts 13 speelsters hadden. Met dank aan onze Mo en Mirjam werd Thor vanuit onze eigen gelederen aangevuld tot een volle pot 15’s (en de volgende keer zullen we andere dames gaan uitlenen – wat een pot hebben deze twee gespeeld!).
Met een goede kickoff van Thor moesten wij aan de opbouw beginnen vanaf diep in onze eigen 22. Bij vlagen wisten wij ver op te rukken, maar alsof de puzzel net niet paste, werden we ook regelmatig terug gedrongen. Het leek alsof er wat aarzeling was, of we net niet helemaal goed in de wedstrijd kwamen. Na iets minder dan een kwartier brak Thor door en na een lange sprint werd een try gedrukt. Een voorsprong waar Delft welgeteld 2 minuten van heeft kunnen genieten.
Er volgde na de hervatting zo’n fase, waarbij het allemaal even net wel goed viel met direct een try aan onze zijde als gevolg. De daaropvolgende 10 minuten leek er ook weinig aan de hand. Hoewel nog steeds controle ontbrak, drukten wij nog binnen het half uur de tweede try. Helaas mochten wij daar ook niet al te lang van genieten. Het antwoord van Thor viel nog voor half time. Ruststand 10-14, omdat Thor de conversies kon benutten.
Na de rust kwam de formatie uit Delft score technisch snel uit de startblokken. Met nog geen 3 minuten op de klok, konden zij de voorsprong uitbreiden naar 10-21. Daarop volgde een te lange periode zonder score van onze kant voor de aansluiting. Thor had daarbij wel nog een held-up nodig. Na 25 minuten in de tweede helft wisten wij met een mooie teamprestatie nogmaals voorbij de tryline van de tegenstander te komen. Met nog een kwartier te gaan stond het dus 15-21. Spanning alom. Onder druk kozen wij een aantal keren goed voor een kick over de verdedigende linie van Thor. Andersom deden zij dat ook. We konden helaas niet de druk opvoeren met nog een score. Kort voor het eindsignaal viel de laatste try van de wedstrijd nog aan de voor ons verkeerde kant. Eindstand 15-28.
We hebben hele mooie individuele acties gezien. Goeie runs, in de scrum waren wij regelmatig de baas, de voorwaartsen hebben echt staan bikkelen, rucks werden weer goed aangepakt en – in tegenstelling tot vorige week – geen enkele penalty weggegeven voor offside. Ook hebben we slim gebruik gemaakt van kicks om het spel baar achteren te verplaatsen. De enige denkbare reden voor het uitblijven van de winst, lijkt een gebrek aan cohesie. Maar zo kan het soms net even een keer niet goed vallen. Daar hoeven wij ook niet te lang bij stil te staan. Temeer niet, omdat wij in aanloop naar en tijdens de wedstrijd best veel moesten schakelen in posities. Al met al zijn de dames van Thor dit seizoen een lastige tegenstander voor ons gebleken, daarvoor onze complimenten aan hen. Het resulteert wel in leuke wedstrijden waarbij de teams goed aan elkaar gewaagd zijn, hopelijk tot volgend seizoen dames!
Op naar Deventer volgende week voor een bezoekje aan de Pickwick Players. K.o. 13.00 uur in Deventer
Woman of the match: Claire door genadeloze tackels en brute runs.
Op vrijdagavond 15 maart beloofde de zaterdagochtend bij de Voorburgse Rugby Club (VRC) nog een zware ochtend te worden. De winden waaiden om de rotsen en de regen kwam met bakken uit de hemel. De voorspelling voor de zaterdagmorgen leek niet veel beter.
Rond middernacht kwam er onverwacht goed nieuws. De districtswedstrijd werd niet afgelast: de Voorburgse Rugby Club had vreselijk haar best gedaan en had een tropische verrassing voor ons. De districtswedstrijd werd gespeeld bij www.trixs.nl een Indoor Beach gelegenheid en trampolinepark in Leidschendam. Super leuk!
Een zandbak, een heleboel turven en goede koffie. Alle elementen voor een leuke ochtend voor turf en ouder.
Voorburgse Rugby Club, dank voor dit leuke initiatief, dat jullie last-minute hebben geregeld!
KNMI gaf code oranje…maar de Rotterdames gaven code groen.
In het vorige verslag – na de fantastische zege op de foeste moiden – staat vermeld dat het volgende stukje groei binnen handbereik ligt.
We mochten zondag uit naar Rus op de locatie in Nieuwegein. De vraag of de wedstrijd gespeeld kon worden, was – gezien het feit dat veel wedstrijden zijn afgelast en er op de meeste velden eerder waterpolo gespeeld kon worden dan rugby – geen gekke vraag. Niettemin kregen we groen licht om weer eens een lekkere modder wedstrijd te spelen.
Voorafgaand aan de warming up regende het nog bij vlagen stevig en verloren de vlaggen langs het veld hun grip op de doordrenkte bodem. In overleg met de ref werd besloten om ze maar te laten liggen. De wind huilde luid langs de zwierende palen. Dit wordt een tight game, korte passen, en veel in de voorwaardse spelen.
De eerste helft hadden we volle bak tegenwind. Letterlijk genomen, want figuurlijk hadden wij vanaf de kickoff de wind in de zeilen. We hadden slechts 5 minuten nodig om de wind en tegenstander te trotseren om zo de eerste try van de wedstrijd te drukken. Het moet gezegd dat de conversie niet tussen de palen kwam, maar de bereikte hoogte en afstand ondanks de weersomstandigheden waren zeer indrukwekkend. We konden helaas niet meteen doordrukken en werden door een offensief van Rus naar achteren geforceerd. De fases duurden steeds kort. Over en weer vielen turnovers. Het spel verplaatste zich daardoor snel op en neer, maar Rus wist verder door te dringen. Hoewel de tegentry van Rus zwaarbevochten was, viel hij wel. Deze werd evenmin geconverteerd. Wij konden na de spelhervatting de actie beter naar voren verplaatsen. Wederom met snelle verplaatsingen op en neer. In tegenstelling tot de vorige try, was het nu onze Rotterdamse formatie die weer wist door te dringen tot de tryline. Hier gingen een paar mooie turnovers aan vooraf onder andere, doordat wij de ruck goed agressief konden clearen. Toen al was de wedstrijd loodzwaar. Het drassige veld bood weinig soulaas bij het afzetten en nauwkeurig passen was heel moeilijk. Zeker als we net even teveel afstand van elkaar hadden.
Na 10 minuten voortploeteren door beide teams, dwong Rus ons letterlijk met de wind in de zeilen toch weer in de modus verdedigen. Na een half uur rugby, kwamen zij langszij. Ook daarna bleef het moeizaam om de controle over de wedstrijd te nemen. Wij werden ondanks wisseld possession langzaam maar zeker, meter voor meter, naar achteren gedwongen. Maar zoals wij dat in voorgaande wedstrijden ook hebben laten zien, kunnen wij daar verrekte taai in zijn. Niet alleen de wind, maar helaas ook meerdere penalty’s voor offside, stuwden Rus voorwaarst. We hebben een stevige 6 a 7 minuten – jawel met het kalk van de eigen tryline onder de schoenen gestaan -, alhoewel veel kalk was het deze keer niet. No offence naar de velddame van Rus (want waarom zouden we het een veldheer noemen, niet waar?). Meerdere keren weerhielden wij Rus van die try. Helaas werden wij ook steeds na een paar meters terreinwinst, weer teruggefloten. Botte pech dat Rus op slag van rust toch door de laatste linie wist heen te breken om voor het eerst in de wedstrijd met een geconverteerde try op voorsprong te komen. Een loodzware en enerverende 1ste helft dus.
Als je er niet bij was, zou je verwachten dat de tweede helft makkelijker zou worden met al die wind mee. Helaas, de windkracht nam behoorlijk af. Maar het moet gezegd, de resterende windkracht hadden we nu niet meer tegen. Het eerste kwartier van de tweede helft bracht niet een heel ander spelbeeld met zich mee. Geen van beide teams waren in staat om voldoende rust aan te brengen in balbezit. Maar wij konden wel de aansluitingstry drukken. Met nog 25 minuten te gaan en slechts 2 punten verschil, kon de winst nog makkelijk beide kanten op vallen. Ondanks dat wist Rus te snel (7 minuten later) nog een try te benutten om het gat weer te vergroten naar 7 punten. Vanaf dat moment zijn wij niet meer in scoringspositie gekomen. Rus drong aan en wederom volgde een fase waar wij snoeihard hebben moeten knokken om een volgende try van de te verkomen. Uiteindelijk hebben de Rotterdames fel van zich af kunnen bijten om verder tegen trys te verkomen.
Al en al was het een pracht van een wedstrijd in dit veel te winderig, vies koude weer. De eindstand is 22-15.
Nu terug naar de eerste alinea: groei binnen handbereik. Wij hebben zondag een team Rotterdames gezien. Of zij nu geblesseerd – al dan niet op krukken – langs de de lijn stonden, ready to go gretig om in te vallen of buffelend op het veld. Iedereen gaf thuis! Met elkaar en voor elkaar, dat spatte er vanaf. Dit ontstijgt het scorebord. Dit is waar wij momenteel mee bezig zijn. Niet alleen de individuele groei sportief en in weerbaarheid zet door, maar de groep creëert een grotere potentie. Laten we in de spiegel blijven kijken. Wat kan/wil ik beter, waar kan ik mijn teammaten helpen? Dan blijven we voorwaartse stappen zetten en misschien zelfs wel sprongen.
Woman of the match is onze fantastische zaagmeister Agathe. Woman of the match bij Rus was de net zo fantastisch Mathilde.
Aanstaande zondag rucken (geen spelfout) we uit naar Thor. K.o. 14.30 uur
Op zaterdag 9 maart 2019 vertrokken we met twee teams turven naar The Hookers voor de District Kampioenschappen Turven 2019. Er stond een flinke bries in de Hoek van Holland. De twee teams, ook wel bekend als team Lady Bugs en team Batman, werden gastvrij onthaald door The Hookers. We werden verwend met teampakketjes mandarijnen, stroopwafels en Dextro. De Dextro werd direct heimelijk weggemoffeld, want nog meer energie was het laatste wat deze stuiterende bende kon gebruiken……
Er werd goed gespeeld. De solo acties werden direct vergeven, want een try drukken op een kampioenschap is stiekem wel heel fijn. Het goede spel leverde een bloedstollende halve finale op tussen de twee Rotterdamse teams. The Lady Bugs en team Batman waren aan elkaar gewaagd en er werd met 6-6 gelijk gespeeld; een zenuwslopende wedstrijd ook voor ouders en trainers. Op basis van het aantal tries in de poulewedstrijden speelde team The Lady Bugs voor plaats 3 of 4 en speelde team Batman voor plaats 1 of 2.
Uiteindelijk veroverde Rotterdam plaats 2 en 3. HRC ging er met het goud vandoor. De plaatsen 1, 2 en 3 werden gehuldigd en daarna werden alle teams beloond met ENORME beker en een mooi vaantje voor elke spelers.
Bij deze een woord van DANK voor alle vrijwilligers van The Hookers en de club die deze dag hebben gefaciliteerd en hebben bekroond met zoveel eremetaal. En zoals trainer Brendan dan zegt: “Laat het opscheppen over de enorme beker beginnen! Bij je juf, opa, oma, verre buurvrouw.”
“Wie zijn wij? Rotterdam! Wat gaan we doen?! Rugby-en en OPSCHEPPEN !!!!!”
