Een week na onze wedstrijd tegen Delft, die we met slechts 1 punt hadden verloren, waren de
Rotterdames vastberaden om de punten dit keer weer in Rotterdam te houden. Maar eerst was het
nog even zaak om goed wakker te worden, in onze splinternieuwe oranje trainingspakken. Na een
goeie warming-up, team run en uiteraard nadat Celine weer aan elkaar is getapet waren we er alle
21(!) klaar voor. Onze tegenstanders, Eindhoven Lions, waren helaas niet op volle sterkte, maar
gelukkig wilde de Rotterdames ze wel aanvullen; we zijn de beroerdste niet.

De supporters stonden inmiddels ook klaar en het, inmiddels toch wel, legendarische plastic gras kon
worden bespeeld.

Het eerste fluitsignaal klonk en niet lang erna zag het er naar uit dat Emmi, die wij aan de tegenstander
hadden uitgeleend, de eerste try ging drukken, gelukkig konden de Rotterdames hier nog een stokje
voor steken. Na 20 minuten, het betere duw- en trekwerk, een eerdere held-up en na flink wat tijd op
de helft van de Lions doorgebracht te hebben, kon Beau dit goede spel belonen met een schitterende
eerste try.

Daarna moest Kayleight jammer genoeg het veld verlaten omdat ze, met haar inmiddels in de 2e klasse
gevreesde KEIHARDE contact acties, haar hand had gebroken. Helaas werd de volgende poging voor
een try, nogmaals omhoog gehouden. Maar na wat aanwijzingen van coach Bas voor het team wist
onze try machine Justine de 2e 5 punten te scoren voor ons team. En dit betekende maar één ding: de
Rotterdames waren LOS.

Emmi had inmiddels weer een oranje-groen shirt aan getrokken. Daarna wist Claire, na goeie druk van het team, de bal zo ongeveer op de onze tryline te stelen en met een prachtige run een flink aantal meters de goeie kant op de rennen. Wat daarna gebeurde, lieve lezers, was een bijzonder mooie cascade van offloads door captain Emma en haar backline, helemaal tot aan de 22m lijn van de Lions. Uw (rennende)
verslaggever stond eerste rang om dit te aanschouwen, de ene pass was nog mooier dan de andere.
En aan het gejuich van de trouwe Rotterdamse supporters te horen, waren zij het met mij eens.

Helaas bleven de welverdiende punten uit bij deze actie, maar wist Emmi niet veel later de try alsnog te
drukken, waardoor we onze voorsprong konden vergroten naar 15-0. Klaske wist vrij snel daarna nog
een try te drukken door de ruimte op te zoeken en prachtig door de verdedigende lijn heen te steppen.
Hierna lieten de Lions zien dat zij zich zeker nog niet gewonnen gaven en nog aan het strijden waren
als leeuwen, ze drukten namelijk de volgende 5-punter.

Vervolgens kon Lise hier in haar 2e wedstrijd voor de Rotterdames een mooi antwoord op geven, dit
bracht de stand op 25-5. Maar ondanks mooi verdedigingswerk vanuit onze kant, wisten de
Eindhovenaren terug te slaan en de stand te veranderen naar 25-10 na een tijd op onze helft te hebben
gestaan. Onze topper Noa besloot de eindstand op 30-10. Niet lang daarna klonk het verlossende
eindsignaal van de ref.

Net als vorige week hebben we laten zien waar we op hebben getraind, maar wat deze wedstrijd ons
de winnaars maakte, was de 1000% inzet die iedereen elke minuut heeft gegeven. Om elke meter
moest worden gevochten en het was alleen maar vol gas gaan gedurende alle 80 minuten.
Ik heb werkelijk iedereen goeie acties zien maken, wat is het heerlijk om met dit team te spelen.
Dank aan de Lions voor de harde maar leuke wedstrijd, we hebben de overwinning zeker niet cadeau
gekregen.

WOTM Rotterdames: Chitra voor haar heerlijke runs en haar beastmode tackels (what else is new)
WOTM Lions: Emmi die aan beide kanten van het veld heeft laten zien wat voor super speler ze is.