Op een koude zondagochtend, vlak voor Sinterklaasavond, verzamelden de guppen en turven van de Rotterdamse rugby club zich op het veld voor een wel heel bijzondere training. Het nieuws had zich als een lopend vuurtje verspreid: de Rugby Pieten zouden langskomen voor een speciale Pieten training!
De jonge spelertjes keken vol spanning uit naar wat er komen ging. De trainers hadden een gevarieerd programma bedacht om de kinderen voor te bereiden op een echte Pietenmissie. De training bestond onder anderen uit het ludieke spel: tractorband rollen. De guppen en turven rolden als echte pieten over het veld, hun lachende gezichtjes vol verwachting. Het was een vrolijk gezicht om de kinderen zo over het (kunst)gras te zien tuimelen.

Ook was er het cadeautjes doorgeven-spel, waarbij de kinderen in een rij stonden en zo snel mogelijk cadeautjes aan elkaar moesten doorgeven. Een oefening in snelheid en teamwork, want dat zijn belangrijke eigenschappen voor een goede piet! De hindernisbaan was het hoogtepunt van de training. De kinderen klommen over kleine daken en sprongen behendig over obstakels. De Rugby Pieten waren trots om te zien hoe de jonge rugbytalenten zich zo goed voorbereidden op het bewegen over de daken op pakjesavond. Maar het hoogtepunt van de dag was ongetwijfeld het spel ‘Piet tackelen’. De kinderen kregen de kans om als echte rugbyhelden de Pieten te tackelen, die zich met enthousiasme lieten vangen. Gelach en gegil vulden de lucht terwijl de kinderen hun beste tackeltechnieken toonden. Aan het einde van de training waren de Pieten vol lof. Er werden pietendiploma’s uitgedeeld aan alle guppen en turven, als beloning voor hun inzet en enthousiasme. Elk kind kreeg bovendien een klein cadeautje als herinnering aan deze bijzondere dag.

In het clubhuis werd de dag afgesloten met een warme kop chocolademelk. De kinderen zaten gezellig bij elkaar, bespraken hun avonturen en genoten van de feestelijke sfeer.
Met de pietentraining hebben ze niet alleen rugbyvaardigheden ontwikkeld, maar ook de magie van het Sinterklaasfeest intens beleefd.

Afgelopen maandag werden de Mini’s onverwacht verrast door Sinterklaas! Na een barre training in de natte sneeuw voor de Springboks en Los Pumas en een meer comfortabelere workshop voor de Wallabies in het clubhuis, was er voor iedereen warme choco en pepernoten. Compleet onverwacht was daar opeens Sint. Onder luid gezang van “Sinterklaasje kom maar binnen” werd Sint enthousiast onthaald. De Sint, alias trainer Bruis, had echter wel wat aandachtspunten in zijn Grote Boek staan. Een aantal Mini’s moesten dan ook bij Sint komen en uitleg geven over voorbeeldgedrag van tweedejaars Mini’s, bloedfanatiek zijn en mopperen op de ref. En hoe heet toch dat hippe rugbykapsel wat Sint ziet op het veld? Mullet, Sint!!!!! Alle Mini’s gingen hieperdepiep naar huis met een choco Sint. Dank u Sinterklaasje, teammanagers en trainers!

De weg naar de bollenstreek is lang en rustig. Via de Narcissenstraat en de bevrijdingsbuurt in Sassenheim rijd je naar de Bassets. De mascotte van het lieflijk ogend hondje zou je op het verkeerde been kunnen zetten. We zijn hier niet voor de poedelparade, maar voor een heuse strijd tussen de mini’s van Den Haag, Wassenaar, Leiden, Delft en Sassenheim.
Zowel Rotterdam 1 als Rotterdam 3 arriveren op tijd maar incompleet. Spelers zijn ziek, moe of geblesseerd. Het weer is guur. Zie hier de condities.

De Rotterdammers spelen niet tegelijk. Daardoor is het mogelijk dat het ene team wordt aangevuld met spelers van het andere team. Het resultaat is een mix van de Springbok en de Puma. Waar die twee zich in de dierenwereld alleen als jager en prooi kennen, halen onze jongens het beste in elkaar naar boven. De wedstrijden zijn spannend, de teams aan elkaar gewaagd, de scrums zien er fantastisch uit en er worden mooie trys gemaakt. Bovendien zien  toeschouwers De Pumas en De Springboks zij aan zij staan. Iedere mini doet uiteindelijk mee! De trainers zien net die ene Puma of Springbok het verschil maken in een ander team.

Aan het eind van de ochtend, wordt de mascotte ‘Peppa Big’ uitgereikt aan Rav Stok. Hij ging niet één, niet twee maar drie spelers voorbij door een run naar voren.

‘Ik dacht’, ‘Ik ga gewoon maar een sprintje trekken’, aldus Rav, die nog opmerkt dat hij minimaal één gekneusde knie heeft overgehouden aan een tackle. Volgens een aantal spelers was de derde helft de beste, waarin -met chips- de wedstrijden werden nabesproken.

De weg terug naar Rotterdam, via de Tulpenlaan en de bollen van Corpus, verliep rustig door de file bij Wassenaar.